Czy Ukraina może także wygrać wojnę z korupcją? Tak zwany backliding, czyli niwelowanie postępu reform antykorupcyjnych z jednych lat w kolejnych latach zdarzał się i były często inicjowane w Ukrainie od 1991 r. Aby sformułować skuteczną formułę odbudowy po wojnie, należy zrozumieć specyfikę tych procesów w systemie ukraińskim.
Jak pokazuje autor Michael Martin Richter w swojej niedawno opublikowanej pracy dla renomowanego czasopisma Politics and Governance, regresja reform na Ukrainie to walka dwóch koalicji: nieformalnych sojuszy partykularnych interesów, które formalnie podzielone są liniami partyjnymi i gałęziami władzy, inicjują ten regres dla własnych korzyści. Próby te mogą zostać powstrzymane jedynie przez wspólne koalicje zachodnich partnerów Ukrainy i społeczeństwa obywatelskiego. Większa konieczność polegania na zachodniej pomocy finansowej w czasie zainicjowanej przez Rosję wojny w 2014 roku wyjaśnia, dlaczego Ukraina nie doświadczyła erozji postępu po Euromajdanie, jak to miało miejsce w okresie po tzw. „pomarańczowej rewolucji”.
Patrząc na poważną próbę regresji w 2020 roku, autor pokazuje, że sam wpływ zachodnich partnerów nie jest wystarczający, ale musi być uzupełniony o zdolności szybkiego reagowania lokalnego społeczeństwa obywatelskiego. Ponieważ politycy są bardzo zręczni w zmienianiu szczegółów, które mają poważne konsekwencje. Najzagorzalsi przeciwnicy reform wywodzili się z obozu prorosyjskiego, przez co jest miejsce na optymizm, że w okresie powojennym ogólna siła koalicji wrogiej reformom znacznie się zmniejszy i będzie można osiągnąć zwycięstwo na polu walki z korupcją oraz oczyścić drogę do faktycznego członkostwa w UE.
Pełny artykuł: Różnorodność działania w ukraińskim reżimie hybrydowym.
***
Michael Martin Richter – Centrum Badawcze Studiów Europy Wschodniej na Uniwersytecie w Bremie, Niemcy / Międzynarodowa Szkoła Nauk Społecznych w Bremie, Niemcy
