Gościem kolejnego odcinka jest prof. Tomasz Grosse- politolog i wykladowca akademcki UW.
Trwają negocjacjach pomiędzy Donaldem Trumpem a Władimirem Putinem. Analiza tych rozmów ujawnia, że są one elementem szerokiej, wielowymiarowej gry geopolitycznej, której głównym celem jest osłabienie roli Chin na arenie międzynarodowej oraz utrzymanie amerykańskiej dominacji. Zdaniem naszego rozmowcy, ta rozgrywka ma charakter nie tylko bilateralny, lecz wpisuje się w strategię globalnego wyścigu o hegemonię, w którym Europa Środkowa, w tym Polska, znajduje się na szachownicy politycznych rozgrywek, często kosztem własnych interesów.
Rozmowę rozpoczęliśmy jednak od oceny polskiej sceny politycznej i kampanii prezydenckiej:
„Ta kampania miała swoją dynamikę. Podstawowym problemem dr. Karola Nawrockiego było to, że miał on stosunkowo małe poparcie, jak na kandydata wspieranego przez jedną z głównych partii. Miał on również niewielką rozpoznawalność, ale sytuacja zaczęła się zmieniać wraz z kolejnymi debatami prezydenckimi – w tych debatach Rafal Trzaskowski zdecydowanie stracił. Obecnie mamy dodatkowe wsparcie od prezydenta Andrzeja Dudy, który cieszy się dużym zaufaniem społecznym. Duda jest również doświadczonym politykiem, który dobrze wykorzystał swoją drugą kadencję” powiedział prof. Grosse.
Następnie przeszliśmy na temat polityki międzynarodowej. Prof. Grosse wskazuje, że w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa Polski kluczowe są dwa główne scenariusze. Pierwszy zakłada utrzymanie silnych relacji z Europą Zachodnią, zwłaszcza z Niemcami i Francją, w ramach koncepcji proniemieckiej, często określanej jako piastkowa. Według tego podejścia, Polska powinna dążyć do jak najlepszych relacji z Berlinem i Paryżem, licząc na korzystne negocjacje i wsparcie w sprawach kluczowych dla naszego kraju. Jednak głównym problemem tego scenariusza jest brak konkretnych efektów – mimo deklaracji i deklaratywnych działań, Polska często pozostaje w pozycji słabszego partnera, zrealizowawszy niewiele z własnych interesów, za to często popierając interesy niemieckie i francuskie.
Alternatywny scenariusz opiera się na koncepcjach geopolitycznych, które w opinii eksperta stanowią naszą rację stanu. Chodzi o aktywną współpracę w ramach Trójmorza i Międzymorza, z naciskiem na integrację z państwami Europy Środkowej i Wschodniej, w tym z Ukrainą. Ta strategia jest jednak często przemilczana w oficjalnych dyskusjach, głównie ze względu na obawę Niemiec, które nie chcą, aby Polska i region stali się aktywnym graczem na arenie geopolitycznej. Niemiecka geopolityka dąży do utrzymania Polski jako biernego sojusznika, który nie wchodzi w konfrontację z interesami Berlina. Tymczasem, dla zapewnienia bezpieczeństwa i stabilności, kluczowe jest zaangażowanie się w działania na rzecz rozbudowy Wschodniej Flanki NATO, współpracę z Ukrainą, a także z państwami Skandynawii i Turcji. W tym kontekście, Polska i Ukraina odgrywają centralną rolę jako główni filarzy bezpieczeństwa w regionie, a ich współpraca jest nieodzowna dla utrzymania równowagi sił.
Podkreśla się, że w tej grze o hegemonię nie chodzi jedynie o lokalne konflikty czy relacje bilateralne, ale o globalny wyścig o dominację. Amerykanie, według prof. Grosse, dążą do rozbicia sojuszy rosyjsko-chińskich i pokazania Putinowi, że jego polityka prowadzi go na ścieżkę wasalizacji. To z kolei wpisuje się w szeroką strategię osłabiania Chin, które odgrywają coraz ważniejszą rolę na arenie międzynarodowej. Amerykanie chcą wyznaczyć Chinom granice ekspansji, jednocześnie próbując utrzymać Rosję w stanie osłabionej zależności, co wymaga od nich nie tylko dyplomacji, ale i aktywnej gry militarnych i ekonomicznych interesów.
W tym kontekście, negocjacje Trumpa z Putinem jawią się jako element tej wielkiej gry – nie tylko rozmów o konkretne kwestie, ale przede wszystkim strategii osłabienia wpływów Chin i zbudowania nowego układu sił. Trump kalkuluje, że utrzymanie amerykańskiej dominacji na świecie oraz wojna o hegemonię z Chinami są ważniejsze niż kwestie lokalne, takie jak sytuacja na Ukrainie czy w Polsce. To gra o najwyższą stawkę, w której USA chcą wywrzeć presję na Rosję, aby ta jeszcze bardziej wchłonęła się w orbitę ich wpływów, jednocześnie próbując zablokować chińską ekspansję.
W tym wszystkim, Polska i Europa Środkowa stoją przed poważnym wyborem. Czy podążą ścieżką utrzymania dobrych relacji z Zachodem, ryzykując marginalizację własnych interesów, czy postawią na aktywną politykę regionalną, współpracując z Ukrainą i krajami Bałtyckimi, aby umocnić swoją pozycję na geopolitycznej mapie? Odpowiedzi na te pytania będą miały kluczowe znaczenie dla przyszłości bezpieczeństwa i suwerenności naszego regionu. W obliczu niepewnej sytuacji międzynarodowej, działania Polski i jej sojuszników będą decydowały o tym, czy uda się utrzymać równowagę sił, czy też region zostanie pogrążony w nowym, nieprzewidywalnym układzie geopolitycznym.
Zapraszam do wysłuchania całej rozmowy.
