Po długotrwałym okresie napięcia na europejskiej szachownicy doszło wreszcie do wybuchu. III Rzesza Niemiecka, z pomocą Republiki Słowacji, zaatakowała Polskę. Atak nastąpił z lądu, z morza i z powietrza. Mimo iż siły polskie od dłuższego czasu przygotowywały się na taką ewentualność to zaskoczeniem była niemiecka przewaga w powietrzu. Wkrótce miała dać o sobie znać również przewaga technologiczna, ponieważ Wehrmacht niezwykle szybko przemieszczał się z miejsca na miejsce i wykorzystując siłę ognia niszczył mniej mobilne jednostki polskie. Pierwszy dzień wojny kojarzymy z kilkoma charakterystycznymi wydarzeniami, które na stałe wpisały się naszą historię. Rozpoczęła się II Wojna Światowa.
Siły stron
Niemcy użyli do ataku na Polskę prawie trzech tysięcy czołgów, podobnej ilości samolotów i piechoty uzbrojonej w dziesięć tysięcy dział. Niemcy zaangażowali armię w ilości prawie dwóch milionów żołnierzy. Duża koncentracja sił niemieckich wynikała z przekonania Hitlera, że szybka kampania i manifestacyjne zaprezentowanie przewagi technologicznej, skłoni Zachód do szybkiego rozpoczęcia rokowań. Polska dla której doktryny wojennej perspektywa agresji z zachodu była dość nową okolicznością, wcześniej przygotowywano się głównie do kolejnej wojny z Sowietami, w szybkim tempie starała się nadrabiać braki sprzętowe i formować nowe jednostki wojskowe. Polska wystawiła przeciwko Niemcom milion żołnierzy mających do dyspozycji ponad osiemset czołgów, niespełna czterysta samolotów i pięć tysięcy dział.
1 IX
Niemieckie lotnictwo przystąpiło do nalotów na miasta i punkty polskiego oporu. Pierwszy miastem straszliwie dotkniętym przez niemieckie lotnictwo był Wieluń. Miasto zostało zniszczone w 75 %. Pierwszymi ofiarami nalotu byli pacjenci i pracownicy szpitala w Wieluniu, który był dobrze oznaczony symbolami Czerwonego Krzyża. W trakcie nalotu załogi Ju-87 ćwiczyły atak w locie nurkowym. Zbombardowana została Gdynia, Puck i Hel. Celem ataku już pierwszego dnia wojny stała się Warszawa nad którą rozegrała się pierwsza bitwa powietrzna II Wojny Światowej. Niemieckie maszyny leciały w dość zwartej formacji i zostały zaatakowane przez polskie myśliwce PZL P-11c, które mimo znakomitego wyszkolenia pilotów ustępowały osiągami nawet niemieckim bombowcom, które ponadto były eskortowane przez niemieckie myśliwce. Major Henryk Sucharski wraz z kapitanem Franciszkiem Dąbrowskim kierowali obroną polskiej placówki na Westerplatte. Ponad dwustu żołnierzy polskich stanęło naprzeciw niemieckiego pancernika „Schleswig-Holstein”, lotnictwa i piechoty, które łącznie szacuje się na trzy i pół tysiąca żołnierzy. Trwała też obrona polskiej placówki pocztowej w Gdańsku.
