Niemiecka agresja na Polskę była początkiem II wojny światowej i zarazem początkiem wielkiego nieszczęścia całego regionu Europy Środkowej i Wschodniej.
Podzielona przez oba totalitarne mocarstwa w pakcie Ribbentrop-Mołotow środkowa część kontynentu stała się obiektem niemieckiej i sowieckiej przemocy, a także miejscem wprowadzania w życie zbrodniczych eksperymentów społecznych, jakie niosły za sobą narodowo-socjalistyczna i komunistyczna ideologia.
Dla Polski powstałej na gruzach wieloetnicznych monarchii regionu, upadek ładu wersalskiego oznaczał koniec istnienia w formule (zarówno społecznej jak i terytorialnej) która ukształtowała się w latach 1918 – 1921 i była okupiona krwią tysięcy Polaków. Okupacja prowadzona przez III Rzeszę i Związek Sowiecki były dla narodu polskiego szokiem. Skala ludobójczych praktyk i masowego, motywowanego ideologicznie terroru stała się ponurą zapowiedzią dla pozostałych narodów i grup etnicznych regionu.
Stosunek sił
Niemcy rozpoczęły wojnę z Polską siłami prawie dwóch milionów żołnierzy wyposażonych w dziesięć tysięcy dział, dwa i pół tysiąca czołgów i półtora tysiąca samolotów. Przeciwko nim Polska mogła przeciwstawić 1,2 miliona żołnierzy wyposażonych w trzy tysiące dział, około dziewięćset czołgów i prawie pół tysiąca samolotów.
Niemiecka przewaga w ludziach i sprzęcie dodatkowo była wspomagana przez nowoczesną doktrynę wojenną blitzkriegu, która polegała na uderzaniu potężnymi pancernymi klinami wspartymi lotnictwem w duże jednostki taktyczne wroga rozbijanie ich i okrążanie. Nieporównywalne są też nawet pojedyncze jednostki piechoty niemieckiej, które dysponowały dużo większą siłą ognia od analogicznych jednostek polskich ze względu na nasycenie bronią automatyczną i mechanicznymi pojazdami wsparcia technicznego.
Od pierwszych chwil wojny Luftwaffe dość swobodnie operowała na polskim niebie ze względu na dużą przewagę technologiczną przez co nawet daleko za liniami frontu była w stanie wprowadzać chaos i zniszczenie.
Pierwszy etap walk
Pierwszy etap walk z III Rzeszą we wrześniu 1939 roku to bitwa o główną linię obrony: Narew – Wisła – Noteć – Warta. Trwał on od 1 do 6 IX. Rozpoczął się od ataku Niemiec na wszystkich frontach 1 IX o 4.45.
Pierwszymi ofiarami byli mieszkańcy Wielunia w woj. łódzkim. Do historii przeszedł też atak Niemców na polską strażnicę wojskową na Westerplatte w Gdańsku i bohaterska obrona poczty polskiej.
Niestety już 2 IX rozpoczął się odwrót wojsk polskich ze Śląska po przerwaniu przez Niemców frontu pod Pszczyną. Wojsko polskie musiało dokonywać manewrów pod brutalnymi ciosami niemieckiego lotnictwa, które przerywało linie komunikacyjne Polaków. 3 IX Wehrmacht zajął Częstochowę. Tego samego dnia Wielka Brytania i Francja wypowiedziały wojnę Niemcom, ale była to wojna tylko deklaratywna. Cały impet niemieckiego uderzenia przyjmowało na siebie Wojsko Polskie. 6 IX rozpoczęło się wycofywanie wszystkich polskich jednostek na linię Wisły – Narwi i Sanu. Padł Kraków.
