Bazyli i jego brat Konstantyn stanowili znakomity tandem, który wspaniale zarządzał imperium. Bazyli był urodzonym wojskowym i gromił wszystkich wrogów państwa, nie tylko na Bałkanach, a Konstantyn VIII z powodzeniem dbał o to, by nikomu w stolicy nie przyszło do głowy dokonać puczu i wykorzystać pobyt jego brata poza granicami kraju do niecnych celów. Konstantyn choć czujny w sprawach dworskich słynął też z dość rozrywkowego trybu życia. Oprócz licznych miłostek miał też oficjalną żonę Helenę. Ze związku z nią pochodziła późniejsza cesarzowa dziewczynka imieniem Zoe.
Pierwsze małżeństwo
Zoe nauczyła się wiele od swojego ojca, który był lwem salonowym i jak później przyznawano talent do intryg odziedziczyła po Konstantynie VIII. Gdy 15 grudnia 1025 roku zmarł Bazyli Konstantyn VIII został jedynym władcą imperium. Nie było więc problemu z sukcesją. Konstantyn VIII był już jednak w podeszłym wieku i martwił się o państwo. Jego najstarsza córka – Eudoksja wstąpiła do klasztoru i cesarz mógł planować przyszłość tylko w oparciu o dwie pozostałe przedstawicielki dynastii macedońskiej – Zoe i Teodorę. Pierwsze małżeństwo Zoe było zaaranżowane jeszcze przez jej ojca, który obawiając się ambicji ewentualnego zięcia zwlekał ze wskazaniem męża dla starszej córki niemal do samego końca swojego życia. Obyty z uczuciami elit Konstantynopola cesarz wskazał na męża dla Zoe – Romana – prefekta stolicy. Sześćdziesięcioletni arystokrata Roman poślubił cesarską córkę 12 listopada 1028 roku, a 15 listopada wstąpił na tron Cesarstwa. Zoe nie była jednak zadowolona ze swojego małżonka, który lubił wzorować się na minionych imperatorach: Marku Aureliuszu i Justynianie. Mimo szlachetnych wzorców cesarz nie był najlepszym władcą i często kompromitował państwo nieudanym projektami zarówno w kwestiach polityki zagranicznej jak i w takich jak własna twórczość literacka i inicjatywy budowlane.
Kochanek i zdrajca
Cesarzowa miała jednak dość tego, że władca skutecznie osłabił jej pozycję. Ograniczał jej cześć dworu i wydatki. Zoe zakochała się w Michale – chłopaku, który pracował w żeńskiej części pałacu w Konstantynopolu. Widząc słabość Zoe do chłopaka ich uczuciu sprzyjał pałacowy eunuch – Jan, który był jego bratem. Licząc na szybkie wzbogacenie się pomagał Michałowi zdobyć serce cesarzowej i gdy, zupełnym przypadkiem, 11 IV 1034 roku cesarz Roman zakończył życie Zoe jeszcze tego samego dnia zwarła ślub z Michałem, który zaczął panowanie przyjmując imię Michała IV. Zoe miała w wyniesieniu Michała swój osobisty wkład. Należy przyznać, że tym razem dynastia macedońska swoim wyborem wzmocniła imperium. Michał szybko dał się poznać jako znakomity wódz i błyskotliwy polityk. Niestety dręczony epilepsją Michał był słabego zdrowia, co nie wróżyło dobrze na przyszłość…
