Ze względu na pomoc Stanów Zjednoczonych w postaci sprzętu wojskowego i zaplecza logistycznego Izrael wygrał w czerwcu 1967 roku wojnę ze swymi arabskimi sąsiadami. W rezultacie blok sowiecki dał wyraz swojemu niezadowoleniu z takiego obrotu sprawy.
Kolejne państwa satelickie ZSRS zrywały stosunki dyplomatyczne z Izraelem. Ostatecznie na taki krok zdecydował się cały blok sowiecki w Europie za wyjątkiem Rumunii. 12 czerwca 1967 roku władze PRL zerwały stosunki z Izraelem. Trzeba podkreślić, że ten krok na arenie dyplomatycznej stał się ponurym preludium wydarzeń marca 1968 roku.
Wojna sześciodniowa
Wojną sześciodniową nazywamy wojnę izraelsko – arabską lub trzecią wojnę izraelsko – arabską, która miała miejsce w dniach 5 – 10 czerwca 1967. Podstawową przyczyną wybuchu wojny był brak akceptacji krajów arabskich dla istnienia żydowskiego państwa w Palestynie.
Arabowie na czele z Syrią, wówczas już mocno usadowioną w orbicie wpływów sowieckich, byli zapleczem dla bojówek, które wciąż atakowały żydowskie osiedla. Dodatkowym problemem był zbudowany przez Izrael system irygacyjny, który opierał się na poborze wody z Jeziora Tyberiackiego. Elementy konstrukcji sytemu miały naruszać integralność terytorialną Syrii.
Syria i Egipt zawarły ze sobą sojusz militarny w listopadzie 1966 roku. Sytuacja eskalowała także na skutek interwencji Izraela w Jordanii mającej na celu powstrzymanie wypadów arabskich bojowników na jego terytorium. 30 maja 1967 został zawarty sojusz wojskowy między Egiptem a Jordanią. Wokół Izraela zaciskała się pętla.
Prezydent Egiptu o Izraelu
W tym samym miesiącu Izraelczycy zaczęli przestawiać państwo na tory wojenne. Zapowiedzi egipskiego prezydenta Nasera o konieczności zniszczenia Izraela i ponowna militaryzacja regionu półwyspu Synaj dawały jasny sygnał, co do zamiarów sąsiadów Izraela.
Wojna wybuchła 5 czerwca 1967 roku, kiedy to po ostrzale żydowskiego osiedla izraelskie lotnictwo dokonało wyprzedzających uderzeń na lotniska Egipcjan. Szybkość i skuteczność uderzenia Izraela i idąca w ślad za uderzeniem lotniczym ofensywa lądowa zaskoczyły Arabów. Żydzi skutecznie odbili arabską część Jerozolimy wykorzystując potencjał wojsk powietrznodesantowych. Lądowa ofensywa rozbiła też siły armii Syrii i Jordanii
Finał starć
Wojskom izraelskim udało się w ciągu sześciu dni zająć Półwysep Synaj do wschodniego brzegu Kanału Sueskiego, Strefę Gazy, terytoria Jordanii aż po rzekę Jordan, arabską cześć Jerozolimy i Wzgórza Golan.
Państwa arabskie, które współpracowały z ZSRS, były traktowane przez kraje bloku sowieckiego niemal jak sojusznicy w stosunku do Układu Warszawskiego. Kompromitująca klęska arabów, w zdecydowanej większości wyposażonych w technikę wojskową produkowaną w krajach Układu Warszawskiego, była dotkliwym ciosem w prestiż Sowietów i ich satelitów.
