Kartka z kalendarza. 14 IV 972 – Cesarski ślub Otton II i Teofano

Otton II (panujący w latach 973-983) był jednym z przedstawicieli saskiej dynastii odrodzonego na zachodzie Cesarstwa Rzymskiego. Jest też dobrze wspominany w niemieckiej tradycji historycznej. Teofano była siostrzenicą cesarza Jana I Tzymiksesa  (969 – 976). Większość ówczesnych zachodnich elit patrzyła na wschodnie Cesarstwo jeśli nie z fascynacją to z pewnością z pokorą podszytą strachem. Pomysł by połączyć dwie części Europy symbolicznie – węzłem małżeńskim był z jednej strony pomysłem bardzo kuszącym – dawał nadzieję na połącznie obu części kontynentu, a z drugiej traktowanym bardzo ostrożnie przez obie strony z obawy przed chęcią przejęcia kontroli nad Cesarstwem drugiego współmałżonka. Niezależnie od lęków doszło w Europie do niezwykłego ślubu. Teofano wniosła wiele kulturalnych nowinek do dość ponurego życia codziennego państwa dynastii saskiej.

Wysłanie księżniczki na zachód

            Jan Tzymiskes był znakomitym politykiem i szybko dawał sobie radę z kolejnymi wyzwaniami. Miał jednak odziedziczony po Nikeforze Fokasie (963-969) problem relacji z zachodem. Postanowił załatwić go niezwykle sprytnie. Zamiast wysyłać na zachód księżniczkę „urodzoną w purpurze”, czyli dawać dynastii saskiej i szerzej, nie tylko Niemcom, ale wszystkim „zachodnim barbarzyńcom” pretekst do pretensji do tronu postanowił wysłać im swoją krewną, a sam przyjazd uczynić na tyle spektakularnym by nie było wątpliwości, że za przybyciem dziewczyny stoi majestat imperium. Teofano – bo na nią padł wybór Jana była jego krewną – córką Konstantyna Sklerosa i Zofii Fokainy. (Skleros był krewnym późniejszego antycesarskiego rebelianta i wroga Bazylego II i Konstantyna VIII – Bardasa Sklerosa). Teofano przybyła do wskrzeszonego przez dynastię saską Cesarstwa Rzymskiego we wspaniałym orszaku, który miał zachwycać swoim przepychem.

Teofano na dworze niemieckim

            Ślub z 14 IV 972 był wspaniałym wydarzeniem i został uwieczniony na wielu dziełach sztuki zachodniej Europy. Uroczystość odbyła się w Rzymie. Bizantyjska księżniczka została przez papieża Jana XIII koronowana na królową Niemiec i cesarzową zachodniego Cesarstwa Rzymskiego. Teofano ujmowała swoich poddanych urokiem osobistym i manierami. Dzięki niej na zachodzie rozpowszechnił się zwyczaj używania widelca. Na dworze pod wpływem cesarzowej rezygnowano z jedzenia rękami. Zapamiętano ją w Rzeszy jako bardzo ambitną i niezwykle oczytaną. Z prawdziwą odwagą walczyła o pozycję swojego cesarskiego syna Ottona (przyszłego cesarza Ottona III). Znienawidzona przez teściową, po śmierci swojego męża Ottona II starała się o regencję…