
Kartka z kalendarza. 15 czerwca – Bitwa na Kosowym Polu
Trudno jest dziś wskazać w historii średniowiecznej Europy Środkowej i Wschodniej na wydarzenie polityczne, które determinowałoby los Bałkanów na dłuższy okres niż bitwa na Kosowym Polu. Starcie to przesądziło o osmańskiej dominacji na Półwyspie Bałkańskim na prawie pół tysiąca lat.
Spowodowało islamizację olbrzymich obszarów kontynentu, wpływało na zmianę mentalności Serbów i innych narodów regionu, a wreszcie przyczyniło się też do upadku Cesarstwa Bizantyjskiego.
Preludium
Podczas panowania sułtana Murada I (1362 – 1389) Turcy dokonali największych postępów w podboju państw bałkańskich. Zamiast koncentrować się tylko na sprawach Bizancjum, sułtan starał się rozgrywać między sobą i stopniowo zajmować państwa słowiańskie w regionie. Po upadku państwa Stefana IV Duszana rozpadło się carstwo serbskie. W feudalnym rozdrobnieniu znalazła się też Bułgaria.
Murad I, by podkreślić swoje europejskie aspiracje przeniósł swoją siedzibę na kontynent. Rezydował najpierw w Didymotyce, a później w Adrianopolu. Dla Konstantynopola był to sygnał alarmowy. Z Turkami zaczęli się też wiązać Bułgarzy szukając okazji do zemsty na Bizantyjczykach. Stanich państwa nie pozwalał jednak na skuteczne posunięcia.
Bizantyjczycy pokonali Bułgarów w 1364 roku. Zachód dostrzegał zagrożenie tureckie, ale obiecywał Konstantynopolowi pomoc tylko za cenę unii religijnej lub nawet konwersji cesarza na katolicyzm. Nikt na Zachodzie nie chciał wspierać prawosławnego Bizancjum i jego słowiańskich, również prawosławnych, sąsiadów.
Kosowe Pole
Dwadzieścia lat po ulokowaniu się Turków w Europie, zarówno Cesarstwo, jak i Bułgaria, formalnie uznawały zwierzchność sułtana. Turcy nie rezygnowali z polityki podbojów.
W 1385 roku padła Sofia, a później Nisz. W 1388 roku cała Bułgaria znalazła się pod panowaniem tureckim. Sułtan skierował swoją uwagę na Serbów. Zebrał potężną armię i zaatakował.
Serbski książę Lazar (1371 – 1389) próbował powstrzymać Turków na Kosowym Polu 15 VI 1389. Z początku Serbowie mieli dużo szczęścia i mimo zażartych ataków tureckiej piechoty nie udało się przełamać ich linii. W ferworze bitwy poległ sam sułtan. Jednak mimo entuzjazmu Serbów kontrolę nad wojskiem szybko przejął następca tureckiego tronu Bajezyd. Zachęcił Turków do walki i Serbowie zostali pokonani. Lazar i wielu możnowładców Serbskich znalazło się w niewoli Osmanów. Serbia dołączyła do Bizancjum i Bułgarii, jako wasal turecki. Waleczny książę został stracony w tureckiej niewoli.
Po sukcesie w walce z Serbami sułtan Bajezyd I (1389 – 1402) skoncentrował się ponownie na Bizantyjczykach.