Ozylia (Sarema) jest największą wyspą wchodzącą w skład Archipelagu Zachodnioestońskiego. Jest położna na południe od wejścia do Zatoki Fińskiej. Z wojskowego punktu widzenia ma niezwykle ważne znaczenie ponieważ odgradza Zatokę Ryską od pełnego morza. Niemcy chcieli opanować Ozylię i pozostałe wyspy Archipelagu by skutecznie wywierać presję na Rosję i zmusić ją do rozmów o pokoju. W celu przeprowadzenia operacji Niemcy wykorzystali duże siły: krążownik, pancerniki, pięćdziesiąt torpedowców, okręty podwodne i transportowe, które stanowiły wsparcie dla dwudziestu trzech tysięcy ludzi mających do dyspozycji pięć tysięcy koni, liczne karabiny maszynowe i działa. Przygotowania rozpoczęli już we wrześniu a do desantu przeszli 11 października. By zmylić wrogie wywiady operacja nosiła nazwę Albion…
Desant na Saremie (pierwsze dni)
Wyspa Sarema (Ozylia) stała się obiektem zaciętych walk już 11 października. Niemcy rozpoczęli desant od ostrzału artyleryjskiego ze swoich okrętów. Desant wojska wspierały sterowce i pond sto samolotów. Mimo obrony Rosjan Niemcom udało się uzyskać przyczółki. Na innych wyspach Archipelagu nie szło im tak dobrze. Między Ozylią a Hiumą zespół niemieckich okrętów został wytropiony przez rosyjskie łodzie latające, które szybko przeszły do ataków na okręty cesarskie. Samoloty ostrzeliwały jednostki niemieckie i zrzucały na nie bomby. 12 października trwał walki na wyspie, a u jej wybrzeży zażarte starcia na morzu. Olbrzymie niemieckie jednostki chcąc powetować sobie niepowodzenia w walce z rosyjskim lotnictwem zapuściły się w pościg za mniejszymi rosyjskimi jednostkami nawodnymi w wyniku czego podczas manewrowania część z nich wpadła na miny. Armia Cesarska na wyspie radziła sobie dobrze i już 13 zdobyła Arensburg.
Zdobycie Ozyli
14 października Rosjanie zaczęli wycofywać się z wyspy wykorzystując swoje jednostki pływające. Ewakuacja w kierunku wyspy Muhu nie przebiegała jednak pomyślnie. Zmierzające w kierunku nabrzeży rosyjskie oddziały Niemcy ostrzeliwali z powietrza. 15 Odcięli cześć z nich od możliwości ucieczki poza wyspę. 16 października nad wyspą nie było już żadnej aktywności lotnictwa rosyjskiego. Wykorzystując przewagę w powietrzu niemiecki sterowiec zbombardował Parnawę. Tego samego dnia na wyspie nie było już żadnych, stawiających Niemcom opór, jednostek rosyjskich.
