Podczas wojny polsko – rosyjskiej 1831 roku późną wiosną sytuacja byłą już rozstrzygnięta na korzyść Imperium Rosyjskiego. Polakom nie udało się zdobyć i utrzymać inicjatywy. Bitwa pod Kockiem była jedną z kilku bitew wojny 1831 roku, którą trudno nazwać rozstrzygniętą. Polacy obsadzili Kock 14 VI 1831 roku i musieli się spotkać z liczniejszymi wojskami Rosjan.
Pierwsza runda
Kock był obsadzony od 14 VI 1831 przez wojska polskie dowodzone przez pułkownika Różyckiego. Miał on do dyspozycji jeden baon piechoty i 3 szwadrony jazdy. Różycki musiał stawić czoła dwunastu szwadronom rosyjskiej jazdy dowodzonym przez generała Kwitnickiego, które były wspomagane ogniem artylerii. Mimo naporu Rosjan 17 VI 1831 Polacy z powodzeniem odparli atak na Kock. Odczekali do popołudnia po czym opuścili miasto.
Rosjanie orientują się w sytuacji
Ludzie Kwitnickiego zorientowali się, że Polaków nie ma w mieście i ruszyli w pościg za polskimi oddziałami. Różycki zdał sobie sprawę, że w walce w otwartym polu Rosjanie wykorzystają swoją przewagę i może stracić wszystkich ludzi. Gdy tylko zorientował się, że na pomoc jego jednostkom może przybyć odsiecz wojsk polskich z które szły w kierunku Kocka zawrócił swoich ludzi do tego miasta. Rosjanie nie zdążyli obsadzi Kocka. Różycki obsadził miasto raz jeszcze i ponownie przyjął na siebie atak Rosjan. 20 VI Rosjanie zostali ponownie odparci. Różycki z powodu strat musiał czekać na przybycie kolejnych jednostek polskich i raz jeszcze opuścił Kock.
