Kartka z kalendarza. 17 II 1371 – Iwan Szyszman – car Bułgarii

Autor: Dr Tomasz Sińczak
Podziel się tym wpisem:

Wiek XIV na Bałkanach to okres bardzo niespokojny. Załamanie się militarnej i politycznej siły Cesarstwa Bizantyjskiego szło w parze ze wzrostem siły państw ościennych. Rywalizacji między państwami bałkańskimi o wpływy na Półwyspie odbywała się jednak w cieniu zagrożenia tureckiego. Celem Turków zmierzających do przejęcia panowania nad całymi Bałkanami było skuteczne poróżnienie między sobą państw regionu. Panowanie Iwana Szyszmana przypadło, więc na okres szczególnie trudny dla Bułgarii. W trakcie jego rządów (1371 – 1395) powstała koalicja antyturecka, która próbowała powstrzymać Turków, ale katastrofa na Kosowym Polu (1389) spowodowała, że Turcy na długie stulecia pozostali głównymi rozgrywającymi w najbliższym otoczeniu Bułgarii. Car jest obiektem kultu, ponieważ poległ w walce z muzułmanami. W związku z jego heroiczną śmiercią narosło wiele legend.

Sukcesja

Iwan Aleksander, ojciec cara, miał dwóch synów. Z pierwszego małżeństwa: miał syna Iwana Stracimira, a z drugiego Iwana Szyszmana. Gdy stary car zmarł podzieli swoje państwo na dwie części. Iwan Szyszman obawiając się, że lokalne duchowieństwo będzie bardziej przychylne jego bratu obejmując rządy związał się z patriarchatem konstantynopolitańskim. Ten wybieg pozwolił mu zyskać czas potrzebny do umocnienia się na tronie. Było to tym ważniejsze, że z południa nadchodziły do Bułgarii wojska tureckie niosąc ze sobą zagrożenie muzułmańską niewolą. Kolejne sukcesy Osmanów niepokoiły nie tylko Bułgarów.

Tureckie sukcesy w Europie

            W 1359 roku wojska osmańskie po raz pierwszy podeszły pod mury Konstantynopola jednak mimo osłabienia Cesarstwa Turcy nie zdecydowali się na szturm. W 1362 roku Osmanowie zdobyli jedną z ważniejszych cesarskich twierdz – Adrianopol. Miasto to sułtanowie uczynili swoją europejską rezydencją. Było z niego blisko do Serbii, której potęgę szybko kruszyły oddziały Tureckie, jak i do podzielonej Bułgarii. Z Adrianopola skutecznie można było prowadzić operacje przeciwko Konstantynopolowi. Panowanie sułtana Murada I (1362 – 1389) to czas najbardziej wzmożonej ekspansji Osmanów na Bałkanach w XIV stuleciu. W 1388 roku sułtan rozgromił wojska bułgarskie. W 1389 roku na Kosowym Polu Turcy zniszczyli wojska serbskie i bośniackie. Stolica Iwana – Tyrnowo padło pod ciosem syna Murada – Bajazyda I (1389 – 1402) 17 lipca 1393 roku. Car zbiegł do Nikopola gdzie bronił się przed Turkami do 1395 roku. Według legendy ludowej uciekł z tego płonącego miasta by ukrywając się w górach walczyć z Turkami. Faktycznie jednak trafił do tureckiej niewoli i zmarł w Płowdiwie.

Skip to content