Kartka z kalendarza. 17 V 1972 – RFN ratyfikuje układ o podstawach normalizacji wzajemnych stosunków z PRL.
Układ między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec o podstawach normalizacji ich wzajemnych stosunków został podpisany podczas wizyty Willy’ego Brandta w Warszawie 7 grudnia 1970 roku. Układ podpisany między RFN a PRL kończył trudny, powojenny okres wzajemnych stosunków między stronami. Układ wpisywał się w politykę odwilży jaka zapanowała między blokiem sowieckim a zachodem w latach siedemdziesiątych. Miał też duże znaczenie dla dalszych losów polskiej granicy zachodniej.
Postanowienia układu
Strony reprezentowane przez: kanclerza Willy’ego Brandta i premiera Józefa Cyrankiewicza stwierdzały, że warunkami zapewnienia pokoju w Europie są nienaruszalność granic, poszanowanie integralności terytorialnej poszczególnych państw i ich suwerenności. Republika Federalna uznawała w dokumencie zachodnią granicę Polski. Obie strony zobowiązywały się do załatwiania wszystkich swoich spornych spraw tylko na drodze pokojowej. Ponadto dokument wskazywał potrzebę normalizacji stosunków gospodarczych i kulturalnych oraz naukowych między stronami.
Ratyfikacja
Dokument ratyfikował zachodnioniemiecki parlament 17 V 1972 roku. Ustawa dotycząca ratyfikacji dokumentu została podpisana tydzień później przez prezydenta Republiki Federalnej Gustava Heinemanna. W dokument przyjęła Rada Państwa 26 maja 1972. Strony wymieniły się dokumentami ratyfikacyjnymi 3 VI 1972 roku.
