Bitwa stoczona 19 II 197 roku pod Lugdunum między Septymiuszem Sewerem, a Klodiuszem Albinem. Wojna domowa między Septymiuszem a Klodiuszem w Cesarstwie trwała od 195 roku. Septymiusz w trakcie trwania tego konfliktu dał się poznać, jako sprawny polityk, a bitwa zakończyła okres chaosu, który trwał w Cesarstwie Rzymskim od czasu tragicznej śmierci Kommodusa i końca dynastii Antoninów.
Po śmierci Kommodusa
Po zamachu na Kommodusa pretorianie zorganizowali ponurą „licytację” cesarskiej purpury Wygrał ją Publisz Helwiusz Pertinaks, który sam był wcześniej pretorianinem. Jednak, mimo iż prowadził bardzo rozważne rządy został zamordowany przez zadowolonych z wcześniejszego chaosu gwardzistów. Purpurę „kupił” Marek Didiusz, ale nie spotkał się z uznaniem poza granicami Miasta. W szranki stanęli namiestnicy wielkich prowincji: Panonii, Brytanii i Syrii: Septymiusz Sewer, Klodiusz Albin i Pescyniusz Niger. Nieszczęsny Didiusz został zamordowany, a Septymiusz Sewer wyniesiony do rangi cesarza. Sewer był znakomitym politykiem i nie czekał aż pozostali kandydaci zjednoczą się przeciwko niemu. Natychmiast mianował Klodiusza cezarem i po zapewnieniu sobie z jego strony pozytywnej neutralności uderzył na Nigra, którego pokonał w latach 193 – 194 w Azji Mniejszej. Szybko postanowił też pokazać swoją sprawczość na arenie międzynarodowej i uderzył na partyjskich Arsacydów. Zrobił to z dwóch powodów. Po pierwsze: Partowie uznali władzę Nigra, Sewer musiał, więc ukarać ich by udowodnić swoją faktyczną władzę. Po drugie ambitny wódz chciał wykorzystać sprawę Nigra, jako pretekst do poszerzenia władzy Rzymu na drugim brzegu Eufratu.
Powrót do Europy
Po powrocie z Bliskiego Wschodu przed Sewerem było już ostatnie wyzwanie: Klodiusz. Klodiusz myślał, że zdąży wykorzystać oddalenie Sewera od spraw kontynentalnych i wylądował na galijskim brzegu ze swoimi legionami sprowadzonymi z Brytanii. Do starcia między rywalami doszło pod galijskim miastem Lugdunum. Sewer miał przewagę liczebną nad rywalem. Oczywiście dane dotyczące liczby wojsk są szacunkowe, ale Sewer miał przewagę szacowaną na około dziesięć tysięcy ludzi. (Siedemdziesiąt do sześćdziesięciu tysięcy). Jednak nie wykorzystał prawidło swojego potencjału i dzięki szybkiemu uderzeniu Klodiusza omal nie postradał swojego wojska i… życia. W odpowiednim momencie dotarły posiłki dla wojsk Sewera, co pozwoliło na przejęcie przez niego inicjatywy. Po załamaniu się szyków Klodiusza doszło do prawdziwego pogromu wojsk Klodiusza. Po zwycięstwie Septymiusz Sewer tryumfalnie wkroczył do Rzymu.
