Na przełomie XV i XVI wieku Imperium Osmańskie odnosiło szybkie sukcesy w Europie. Blady strach padł na wiele stolic kontynentu. Szybko zmieniająca się sytuacja na Bałkanach była złowróżbnym preludium dla państw Europy Środkowej i Wschodniej. Położona między Turcją a Polską Mołdawia miała małe pole manewru. W miarę jak zaciskał się stalowy uścisk Osmanów kolejni hospodarowie szukali wsparcia w Krakowie. Bogdan III, który objął tron 2 lipca 1504 roku miał bardzo trudne zadanie – utrzymać niezależność kraju. Jego przydomek wynikał ze ślepoty jednego oka, której nabawił się prawdopodobnie w walce lub na skutek wypadku podczas polowania.
Kłopoty na początku panowania
Jego ojciec Stefan III Wielki panujący w latach 1457 – 1504 był jednym z najważniejszych władców Mołdawii. Przed Bogdanem było więc bardzo złożone zadanie. Młody władca z początku bardzo liczył na związek z Polską. Planował nawet ślub z Elżbietą Jagiellonką. Jednak strona polska nie była zainteresowana małżeństwem. Po przeciągających się negocjacjach z planu mariażu zrezygnowano. Bogdan zdecydował się na zacieśnienie relacji z Osmanami. By udowodnić oddanie wobec sułtana Bogdan zaczął najeżdżać przygraniczne rejony Polski. 4 października 1509 roku doszło do rozstrzygnięcia między Polakami a Mołdawianami. W bitwie nad Dniestrem niedaleko Chocimia wojsko hetmana Mikołaja Kamienickiego rozbiło armię Bogdana. Wściekły hospodar próbował jeszcze zdobyć Lwów i Kamieniec Podolski, ale bezskutecznie. Pozbawiony militarnego wsparcia Konstantynopola musiał zgodzić się na niekorzystny pokój z Polską.
Pokój w Kamieńcu i wiele innych problemów
Bogdan został zmuszony do podpisania niekorzystnego dla Mołdawii traktatu pokojowego. Traktat został podpisany 23 stycznia 1510 roku. Stronami był król Zygmunt I i hospodar Bogdan III. Władca Mołdawii musiał się pogodzić z brakiem możliwości dołączenia do rodziny Jagiellonów. Ponadto sporawa spornego Pokucia miała zostać rozstrzygnięta w przyszłości. Pokój był więc raczej odpowiedzią na bieżące spory niż definitywnym rozstrzygnięciem problemów między stronami. Kolejne lata przyniosły Bogdanowi więcej problemów niż niedoszłe małżeństwo w Polsce. Mołdawia musiała się bronić przed najazdami tatarskimi i toczyć walki z księstwem Wołoszczyzny. Hospodar nie radził sobie z najazdami. W 1511 roku atak Tatarów był tak wielki, że koczownicy uprowadzili z Mołdawii kilkadziesiąt tysięcy ludzi. Władca ostatecznie przełknął dumę i musiał prosić Kraków o pomoc. Ze wsparciem Jagiellonów hospodar rozbił Tatarów w 1512 roku. Od 1513 roku musiał się borykać z coraz to większymi roszczeniami finansowymi Osmanów. Z wielkim trudem udało mu się uzbierać odpowiednią ilość złota i innych dóbr by spłacić Turcję. Zmarł 20 kwietnia 1517 roku.
