Cesarstwo Trapezuntu, lub Trebizondu, było jednym z kilku organizmów państwowych powstałych we wschodniej części Morza Śródziemnego po niszczycielskich działaniach uczestników IV krucjaty w Konstantynopolu i upadku dotychczasowego państwa bizantyjskiego. Krucjata zachwiała stosunkiem sił na Bałkanach i w Azji Mniejszej. Co ciekawe państwo Komnenów w Trapezuncie „przeżyło” imperium z którego wyrosło. Cesarstwo Trapezuntu istniało bowiem w latach 1204-1461. Państwo to powstało z inicjatywy dynastii Komnenów znanej już naszym czytelnikom z wielu wspaniałych dokonań na Bałkanach i Bliskim Wschodzie. Manuel panował w okresie 1390 – 1416 jego panowanie jest kojarzone z intensyfikacją relacji z italskimi miastami handlowymi, sprawną polityką międzynarodową i próbami dyplomatycznego zbudowania pozycji swojego państwa.
Relacje z włoskimi republikami handlowymi
Udział Wenecjan w podjudzaniu zachodniego rycerstwa do powetowania sobie strat kosztem Cesarstwa i kuszenie olbrzymim majątkiem jaki znajdował się w Konstantynopolu sprawił, że wielu przedstawicieli elit cesarskich było negatywnie nastawionych do Republiki Wenecji. Manuel widział jednak w Wenecji pomost w kontaktach z innymi „łacinnikami” jak nazywano na bizantyjskich dworach katolików i potwierdził ich przywileje handlowe w Trapezuncie. Cesarz zrobił to również by poróżnić między sobą kupców z Wenecji i rosnącej w siłę Genui. Genueńczycy rywalizowali o wpływy z Wenecjanami starając się zdobyć dominację w handlu we wschodniej części Morza Śródziemnego.
Zainteresowanie Kaukazem
Manuel uważał się jak cała dynastia Komnenów za spadkobiercę tradycji Cesarstwa Rzymskiego. Starał się więc prowadzić intensywną politykę na kierunku wschodnim ze szczególnym uwzględnianiem Kaukazu od IV wieku obiektu zainteresowania wielu koronowanych głów z Konstantynopola. Przykładem takiej polityki Manuela jest jego małżeństwo z Eudokią – księżniczką z Gruzji. Tak jak wcześniej monarchie gruzińskie interesowały Konstantynopol jako tama przeciwko plemionom wojowniczych nomadów z Wielkiego Stepu tak wówczas jako ważny punkt oporu przeciwko potędze muzułmanów, którzy najpierw w okresie arabskiej dominacji zawładnęli Bliskim Wschodem, a później w okresie potęgi tureckiej zagrażali również istnieniu wszystkich państw wchodzących w bizantyjski obszar kulturowy, a w dalszej perspektywie również reszcie Europy. Manuel nie dążył do konfrontacji z Osmanami.
