W połowie lat trzydziestych III stulecia po Chrystusie w Cesarstwie Rzymskim miały miejsce wydarzenia, które były związane z przemianami w imperium. Zmiany w geopolitycznym otoczeniu Cesarstwa miały swoje źródła zmianach klimatycznych i migracjach ludów na olbrzymich przestrzeniach Eurazji.
Cesarstwo było zmuszone stawić czoła silnemu naporowi na swoje granice. Miał on miejsce zarówno na europejskich granicach Rzymian, gdzie coraz aktywniej poczynały sobie plemiona barbarzyńskie, jak i na Bliskim Wschodzie, gdzie na skutek rewolty Ardaszira w Iranie do władzy doszła nowa dynastia – Sasanidów i stworzyła ostatnie wielkie imperium regionu w okresie prze nastaniem islamu.
Gaius Iulius Verus Maximinus – Maksymin Trak, był pierwszym cesarzem Rzymu, który pochodził z barbarzyńskiego rodu. Władca urodzony w naszej części Europy, pochodził z Tracji, czyli w przybliżeniu obszaru dzisiejszej Bułgarii. Urodził się prawdopodobnie w latach siedemdziesiątych drugiego stulecia po Chrystusie. Służył w armii rzymskiej, czemu zawdzięczał nie tylko doświadczenie wojskowe i umiejętności, ale także awans społeczny. Maksymin walczył w latach 230 – 233 w kampanii Aleksandra Sewera przeciwko sasanidzkiemu władcy w Mezopotamii.
Kariera człowieka z prowincji Cesarstwa
Kiedy Aleksander po niezbyt pomyślnej i de facto nierozstrzygniętej kampanii przeciwko Sasanidom zbierał armię nad Renem by dać odpór barbarzyńcom nic nie zapowiadało końca dynastii Sewerów. Jednak cesarz pozostający pod wpływem matki i swoich doradców chciał negocjować z Germanami, negatywnie ustosunkowało do niego armię. Na czele spisu przeciwko Aleksandrowi stanął Maksymin, który 20 marca 235 roku został obwołany przez wojsko cesarzem. W tym samym roku także senat rzymski zaakceptował wolę wojskowych. Data wstąpienia na tron Maksymina Traka to symboliczny początek kariery człowieka z prowincji Cesarstwa, uznawanych przez długie lata za głęboką prowincję, a od tego okresu frontowych ziem imperium. Maksymin stawiał czoła Alamanom, z wielkimi sukcesami pacyfikował barbarzyńców nad środkowym Dunajem utrwalając tam władzę Rzymian i przyspieszając procesy romanizacji obszaru Barbaricum w Europie Środkowej i Wschodniej.
W opinii Herodiana, i kontrowersyjnego źródła, Historia Augustae Maksymin miał zamiar poszerzyć wpływy imperium na obszar wzdłuż Karpat, nawet po sam Ocean, czyli znanym nam dobrze Bałtyk. Trzyletni okres panowania Maksymina powstrzymał na pewien czas ataki barbarzyńców w europejskiej części Imperium Romanum, ale też sprawił, że Rzymianie przykładali więcej uwagi obszarom leżącym w rejonie środkowego i dolnego Dunaju, co miało wielki wpływ na rozwój Bałkanów.
