Jesienią 1918 roku Państwa Centralne przegrały I Wojnę Światową. Austro-Węgry, które były złożone z wielu etnicznie zróżnicowanych społeczności rozpadały się, podobnie jak inne wieloetniczne scentralizowane monarchie Europy Środkowej i Wschodniej. Rozpadem kiedyś tak potężnego mocarstwa z nad Dunaju zainteresowali się Sowieci, którzy byli żywo zainteresowani eksportem bolszewickiej rewolucji na Zachód.
W tym okresie na pogrążone w powojennym chaosie Węgry przybyli pierwsi komunistyczni działacze i agitatorzy wraz z Belą Kunem na czele – późniejszym, nieformalnym przywódcą Węgierskiej Republiki Rad.
„Do wszystkich!”
W marcu 1919 roku obserwatorzy Ententy starali się interweniować by zmusić ówczesny rząd węgierski do opuszczenia regionów spornych z innymi państwami: Siedmiogrodu i Rusi Zakarpackiej. Nota przedstawiciela państw Sprzymierzonych została odrzucona przez lewicowy rząd 20 marca. Ponieważ lewica nie była w stanie sama utworzyć rządu postanowiła sięgnąć po przebywających w więzieniach komunistów. 21 marca 1919 roku komuniści węgierscy opublikowali manifest wzywający ludzi pracy do wspólnego zjednoczenia i występowania przeciwko paryskim dyktatom.
Komunistyczna odezwa przeszła do historii, jako „Mindenkihez!”, co oznaczało „Do wszystkich!”. Bolszewicy zapowiadali w swoim manifeście zjednoczenie z robotnikami z Niemiec i Austrii i sojusz wojskowy z Rosją Sowiecką. Władzę w kraju przejęła Rewolucyjna Rada Rządząca, która stała na czele Węgierskiej Republiki Rad, w której władzę wykonawczą sprawowało Zgromadzenie Zrzeszonych Rad Krajowych złożone z trzystu siedemdziesięciu ośmiu deputowanych. Celem Zrzeszonych Rad Krajowych było przygotowanie komunistycznej konstytucji. Administrację niższych szczebli Republiki stanowiły rady lokalne. Funkcje parlamentu pełniła Budapesztańska Rada Robotnicza.
133 dni republiki
Proklamowana przez bolszewików 21 marca 1919 roku Węgierska Republika Rad istniała 133 dni i była pierwszym zetknięciem się Węgrów z totalitarnym terrorem. Republika starała się szybko wprowadzać w życie komunistyczne założenia reformy w państwie w tym między innymi reformę rolną i nacjonalizację przemysłu oraz odgórną regulację cen produktów.
Ze względu na sposób przeprowadzenia reformy rolnej doszło do wystąpień antyrewolucyjnych, które zostały przez Kuna krwawo stłumione. WRR upadła jednak nie na skutek przewrotu oddolnego, ale ze względu na interwencję wojsk rumuńskich, które wymuszając na Węgrach zwrot spornych ziem zaatakowały rządzone przez komunistów państwo.
