Świątynia Artemidy w Efezie była przez wiele lat uznawana za jeden z siedmiu cudów świata. Zbudowana przez króla Lidii Krezusa w połowie VI wieku przed Chrystusem świątynia była celem pielgrzymek wielu przedstawicieli greckich społeczności z całego basenu Morza Śródziemnego. Zbudowana z libańskich cedrów i marmuru pod okiem kreteńskich architektów cieszyła się wielkim szacunkiem różnych sąsiednich ludów. Świątynia słynęła z cudów i nikomu nie przyszło do głowy by ją zniszczyć. Z zamiarem spalenia obiektu nosił się… lokalny szewc – Herostrates.
Pierwszy terrorysta świata
Herostrates nazywany bywa czasem pierwszym terrorystą w historii ponieważ dokonał swojego świętokradczego czynu z zamiarem uzyskania wielkiego rozgłosu. Niedoceniony za swoje obuwnicze dokonania marzył o powszechnym rozgłosie. Współcześnie nauka określa chorobliwe dążenie do rozgłosu „kompleksem Herostratesa”. Gdy 21 VII 356 roku Herostrates spalił Artemizjon osiągnął swój cel – stał się obiektem powszechnego zainteresowania. Rozwścieczeni mieszkańcy skazali szewca na śmierć. Choć mieszkańcy Efezu, którzy stracili ukochany obiekt, i często główne źródło utrzymania, marzyli o tym, aby imię Herostratesa zostało wymazane na zawsze z dziejów ludzkości nie stało się tak i do dziś zakompleksiony szewc jest synonimem społecznie szkodliwego atencjusza.
Co dalej z cudem świata?
Wielu mieszkańców Efezu oczekiwało, że dojdzie do odbudowania świątyni i przebłagania bogini, która wcześniej otulała miasto swoim opiekuńczym płaszczem. Obiekt chciał odbudować dla swej nieśmiertelnej chwały Aleksander Wielki. Mieszkańcy nie chcieli jednak łaski Macedończyka, który oczekiwał, że w obiekcie znajdzie się inskrypcja z jego mieniem. Finalnie jednak wielki zdobywca przekazał mieszkańcom pieniądze za które obiekt odbudowano w latach 334 – 260 przed Chrystusem. Odbudowana świątynia cieszyła mieszkańców i pielgrzymów aż do III wieku po Chrystusie, kiedy to padła łupem Gotów i już nigdy nie została odbudowana.
