23 XI 870 roku w cesarskim pałacu w Konstantynopolu z radością odebrano wiadomość o narodzinach syna cesarskiej pary Bazylego I i cesarzowej Eudoksji. Aleksander zwany także Aleksandrem Porfirogenetą, czyli „urodzonym w purpurze”, sprawił wielką radość rodzicom zwiastując skuteczne funkcjonowanie dynastii, znanej na dziś jako dynastia macedońska. Szybko też stał się współcesarzem dla swojego ojca, w 879 roku, i dzięki temu sukcesja przebiegała sprawnie i szybko. Jednak krótkie panowanie Aleksandra Porfirogenety stało się pasmem klęsk i kompromitacji od Bałkanów do Syrii.
Aleksander dworskie przemeblowanie
Aleksander objął samodzielne rządy 11 maja 912 po śmierci cesarza Leona, który ostatnie lata życia spędził na intensywnych próbach zalegalizowania swojego potomka z Zoe z którą przez długi czas nie mógł się ożenić ponieważ wschodni obrządek nie dopuszczał możliwości czwartego małżeństwa. Aleksander z radością wykorzystał małoletność syna Leona i postanowił przemodelować funkcjonowanie dworu. Nie skrzywdził chłopca, ale z radością odsunął od urzędów wszystkich dotychczasowych współpracowników cesarza włącznie z dowódcami wojska i floty. Z satysfakcją pozbył się też matki chłopca, którą zmusił do przyjęcia roli mniszki.
Ekscentryczny Porfirogeneta
Cesarz, który przez lata przyzwyczajony był do stania w cieniu i zdecydowanie więcej czasu spędzał na pijaństwie niż na modlitwie i nauce. Aleksander wyrósł więc jeśli nie na okrutnego to z pewnością na lekkomyślnego. Aleksander latem 912 roku zerwał pokój z kalifatem Abbasydów i bez większych sukcesów wciągnął Cesarstwo w konflikt w Syrii, który tylko dzięki temu, że Bagdad miał poważniejsze problemy w innych rejonach świata nie eskalował do większych rozmiarów. Aleksander zdążył też odmówić wypłat trybutu Bułgarom, czym sprowokował ich do najazdów na Bałkanach. Jego zamiłowanie do alkoholu szybko był znane całemu otoczeniu i z tego powodu, gdy Aleksander zmarł na silne bóle brzucha w czerwcu 913 roku pozostała część dynastii przyjęła tę wiadomość z poczuciem ulgi. Małoletni syn Leona, dotychczas pozostający pod formalna opieką Aleksandra, Konstantyn VII mógł zasiąść na tronie.
