
Kartka z kalendarza.25 grudnia 820-Upadek Leona V Armeńczyka
Na początku dziewiątego wieku na Bałkanach trwały zmagania wojsk cesarskich z wojowniczymi Bułgarami. Mimo okresowej przewagi nie udało się całkowicie rozbić i ponownie zintegrować z resztą Cesarstwa terytoriów zajmowanych przez agresywnych koczowników. Wobec powyższego wciąż nie była zabezpieczona długa granica Imperium na Dunaju. Mimo śmierci cara Kruma ekspedycje bułgarskie pustoszyły i tak już zubożałe, bałkańskie ziemie podległe Konstantynopolowi. Niebezpieczeństwo ze strony śmiertelnego wroga Cesarstwa zażegnał cesarz Leon V. Pochodzący z rodziny armeńskiej arystokracji władca został zamordowany w Boże Narodzenie. Stolicę Cesarstwa czekał znowu okres burzliwych walk o władzę.
Panowanie Leona
Potworna klęska wojsk cesarskich w bitwie pod Pliską 26 lipca 811 roku zburzyła nadzieje Bizantyjczyków na pełną pacyfikację Bułgarii. Zła passa Cesarstwa trwała dalej. Już po objęciu władzy przez cesarza Michała I Bułgarzy znowu odnieśli sukces w bitwie pod Werysniką w 813 roku. Gdy pokonany Michał wrócił do Miasta w jego armii wybuchł bunt, który wyniósł do władzy Leona V – zwanego z racji pochodzenia Armeńczykiem. W jednej ze swoich ekspedycji Bułgarzy zapuścili się dość blisko stolicy i zdobyli słynne miasto – Adrianopol. Leon objął rządy, gdy imperium było mocno naciskane przez tryumfujących Bułgarów. Cesarz Leon odparł ataki i pokonał Bułgarów w bitwie pod Mesembrią wiosną 814 roku. Zawarł z Bułgarami traktat pokojowy w 816 roku, w którym godził się na zwrot części zdobytych wcześniej przez Cesarstwo terytoriów. Granica między zwaśnionymi stronami przebiegała przez Trację.
Boże Narodzenie 820
Leon V został osaczony i zamordowany przez ludzi dowódcy wojskowego Michała, który wcześniej walczył u boku Leona. Przewrót był skutkiem nie tyle złego odbioru trudnych walk z Bułgarami, ale także polityki religijnej Leona, który pochodząc ze wschodnich rubieży Imperium był gorliwym ikonoklastą. Zwalczał także herezję paulicjan – pochodzącą z Bliskiego Wschodu grupę wiernych o dualistycznych poglądach ewidentnie noszących znamiona wpływów dawnych kultów irańskich. Te poczynania nie przyniosły mu popularności, ani wśród czczących ikony ortodoksów, ani w złożonym wyznaniowo środowisku przybyszy ze Wschodu.
Zgodnie ze zbrodniczą logiką konstantynopolitańskich przewrotów tragicznie potoczyły się także losy jego najbliższych. Cesarzowa Teodozja została zamknięta w klasztorze. Natomiast czterej synowie cesarza zostali wykastrowani by zapobiec pretensjom do tronu ich ewentualnych następców. Jeden z nich zmarł podczas kastracji, a kolejny zaniemówił na skutek szoku, jaki wywołał w nim pucz i przemoc.