Historia niespełnionych ambicji i rządzy zemsty oraz niepochamowana chęć posiadania to w skrócie historia związana z postaciami dwójki naszych dzisiejszych bohaterów: Aleksego IV i Aleksego V. Ich krótkie panowania na tronie w Konstantynopolu były skutkiem wplątania sił zewnętrznych w wewnętrzne sprawy Cesarstwa. Poniekąd były także rezultatem szybkiego rozwoju Wenecji – potężnej dalmackiej republiki, która korzystała na problemach, jakie miało Cesarstwo i mocno rozpychała się na Bałkanach, na których rywalizowała także z Serbią i starała się niwelować serbskie aspiracje do przewodzenia regionem. Wszystko to działo się w okresie gdy na wschód zmierzała kolejna wielka wyprawa zachodnioeuropejskiego rycerstwa…
Targi
W 1202 roku rządni zysku krzyżowcy zdobyli Zarę. W mieście oczekiwali na wiosnę i możliwość wyruszenia w dalszą drogę. Do Zary przybył uciekinier z Cesarstwa – Aleksy syn oślepionego cesarza Izaaka. Młodzieniec chciał odzyskać tron i miał plan by do sporu w Cesarstwie włączyć krzyżowców i Wenecjan, na co wszyscy „łacinnicy” skwapliwie przystali. Wenecjanie liczyli na intratne kontrakty i wyeliminowanie cesarskich kupców z resztek wpływów we wschodniej części Morza Śródziemnego, a krzyżowcy chcieli pozyskać możliwość transportu na wschód i jednocześnie wzbogacić się kosztem „chytrych Greków”. Aleksy obiecywał im bardzo wysokie honoraria za pomoc. Wygnaniec nie wiedział, jaką tragedię sprowadzi na państwo i na miasto. 17 VII 1203 roku potężna armia krzyżowców zdobyła Konstantynopol i przegnała Aleksego III. Krzyżowcy i Wenecjanie obozowali pod murami miasta. Syn Izaaka Aleksy objął tron, jako Aleksy IV. Jego rządy opierały się na obcych mieczach, co powodowało, że nie były szczególnie popularne. Dodatkowo mieszkańcy zdawali sobie sprawę, że Aleksy IV gwałtownie poszukuje pieniędzy. Wzrosły podatki, a mimo to cesarz i tak nie był w stanie spłacić zobowiązań, jakie przyjął wobec „sojuszników”.
Przewrót 25 stycznia
Aleksego IV i jego katolickich sojuszników miała stanowczo dość większość mieszkańców miasta. W zamieszkach, które wybuchły w stolicy doszło do pogromu wielu zachodnich kupców i żeglarzy. Rozwścieczony tłum zamordował także samego Aleksego upatrując się w nim zdrajcy interesu prawdziwego, ortodoksyjnego chrześcijaństwa. Widząc okazję do zamanifestowania swojej niezależności i wyższości nad znienawidzoną Wenecją do akcji wkroczyła dyplomacja serbska. Na tron Bizantyjski został wybrany zięć przegnanego Aleksego III i mąż byłej żony władcy Serbów Stefana Aleksy. Nowy cesarz panujący, jako Aleksy V, był im jednak mocno nie w smak. Wenecjanom i krzyżowcom obozującym pod, mocno im wrogim po styczniowej rewolcie, miastem, nie chodziło już o posiadanie na tronie przychylnego im kandydata, ale o przejecie pełnej kontroli nad stolicą Cesarstwa. Rozpoczęło się oblężenie…
