Piotr Aleksandryjski jest w tradycji wschodnioeuropejskiej jednym z ciekawszych świętych, którzy zapisali się w historii Kościoła dzięki swoim dziełom literackim. Piotr uznawany jest za autora kanonów zawartych w aktach Synodu, in trullo, „namiotowego”; „kopułowego”, ponieważ treść kanonów została zaczerpnięta z jego dzieła literackiego O boskości. Piotrowi przypisuje się autorstwo kilku innych dzieł o tematyce teologicznej. Jego przydomek „Pieczęć Męczenników” wynika z faktu, że jego śmierć od miecza nastąpiła już niejako na zakończenie okresu prześladowań chrześcijan niejako w przededniu konstantyńskiego przełomu. Pamięć o biskupie jest czczona w kościołach wschodnich i Kościele Katolickim 25 XI.
Pochodzenie Piotra i początek kariery
O rodzicach późniejszego biskupa niewiele wiemy. Pewne jest natomiast, że z pochodzenia był Koptem. W wielokulturowym Egipcie przełomu III i IV wieku Piotr wyróżniał się swoim wykształceniem i posługą w szkole katechetycznej w Aleksandrii. Wielka metropolia była jednym z najważniejszych miast rzymskiego Bliskiego Wschodu i ważnym ośrodkiem kultury chrześcijańskiej. Piotr został biskupem prawdopodobnie w pierwszych latach IV stulecia.
Piotr i schizma
Piotr był świadkiem wielkich prześladowań z czasów Dioklecjana i schizmy melecjańskiej. Melecjusz był biskupem miasta Lykopolis. Ostro krytykował Piotra za pobłażliwość wobec tych wiernych, którzy podczas prześladowań wyparli się wiary, i jego łagodne traktowanie tych duchownych, którzy ukrywali się przed prześladowaniami Dioklecjana. Melecjusz sam wyświecał nowych duchownych i piętnował tych, którzy wyparli się wiary. Piotr, który wyszedł z ukrycia po zakończeniu Wielkich Prześladowań, piętnował Melecjusza i zabraniał wiernym słuchania jego wystąpień. Piotr wraz ze współwyznawcami został schwytany podczas prześladowań w czasie Maksymina Daji. Skazany na śmierć przez ścięcie poniósł śmierć męczeńską 25 XI 311.
