Podczas wielkiej ewakuacji z Prus Wschodnich i rejony bałtyckiego w panice przed armią sowiecką uciekały tysiące Niemców. Linie komunikacyjne były całkowicie niedrożne i często bombardowane. Ewakuacja często zamieniała się w panikę. Ludzie próbowali dostać się do portów aby uciec jak najdalej na zachód. W ewakuację zaangażowane były liczne statki żeglugi cywilnej i okręty Kriegsmarine. Na tysiące ludzi szukało ucieczki przed zemstą Sowietów. 16 kwietnia 1945 doszło do jednej z największych tragedii na morzu. Przewożąca ponad sześć tysięcy ludzi MS „Goya” została zatopiona przez sowiecki okręt podwodny. Wrak statku „Goya” został odkryty 26 sierpnia 2002 przez grupę polskich nurków – Grzegorza Dominika, Michała Poradę i Marka Jagodzińskiego.
Operacja Hannibal
Niemcy ewakuowali tysiące swoich rodaków z krajów bałtyckich i Prus Wschodnich. Wprawdzie główny impet sowieckiej ofensywy omijał ten region, ale tragiczny finał zbliżał się wielkimi krokami. W ramach Operacji Hannibal przewożono tysiące ludzi z Prus Wschodnich i krajów bałtyckich na Pomorze Zachodnie i dalej w głąb Rzeszy. Ewakuacja Prus Wschodnich postępowała bardzo opornie ze względu na postawę Gauleitera tej prowincji Ericha Kocha, który nie chciał się zgodzić na wcześniejsze zabezpieczenie ludności prowincji wierząc w możliwości Wehrmachtu.
Ostatni rej MS „Goya”
„Goya” wypłynęła w swój ostatni rejs. Była eskortowana przez stawiacze min, których załogi wypatrywały sowieckich okrętów podwodnych. Nie dostrzegły jednak, że „Goya” byłą obserwowana przez okręt podwodny L-3, który przed północą wystrzeli w jej kierunku torpedy. Wydarzenie to miało miejsce niedaleko od Rozewia. W wyniku eksplozji długi na ponad sto trzydzieści metrów statek pękł na pół i zatonął w ciągu czterech minut. Wrak ma status mogiły wojennej. „Goya” zabrała ze sobą na dno ponad sześć tysięcy ludzi. Eskorta uratowała prawdopodobnie ponad dwustu pasażerów jednostki.
