Autor: dr Tomasz Sińczak

Kartka z kalendarza: 26 XI 579 – Pelagiusz II – biskupem Rzymu

Podziel się tym wpisem:

W długiej historii papiestwa mało jest person, które byłyby bezpośrednio związane z Europą Środkową i Wschodnią. Warto jednak wspomnieć postać papieża Pelagiusza, który, choć z pochodzenia był prawdopodobnie italskim Gotem, to jednak starał się prowadzić własną aktywną politykę i starał się aktywizować do działania na zachodzie Konstantynopol…

Czasy biskupa Pelagiusza

Świat w którym przyszło pełnić posługę biskupa Rzymu Pelagiuszowi dawno już przestał być zdominowany przez tylko jeden podmiot. Na arenie międzynarodowej wiele się działo. Na Zachodzie w dawne struktury cesarstwa wkomponowały się państwa sukcesyjne z większym lub mniejszym wysiłkiem starając się zachować resztki dawnej administracji. Na Wschodzie natomiast powoli kończył się okres pokojowej prosperity, na której korzystały odbudowujące się po epidemii dżumy metropolie cesarskiego Bliskiego Wschodu. Cesarstwo Maurycjusza aktywnie wspierało następcę tronu Sasanidów w odzyskaniu tronu, co zaowocowało szczególnie dobrymi relacjami między Konstantynopolem a Ktezyfontem.

Pelagiusz

Na półwyspie apenińskim biskup Rzymu powoli zyskiwał coraz to większe wpływy, ponieważ władza Konstantynopola, którą sprawowano nad Półwyspem przez urzędników z Rawenny i Syrakuz była coraz to bardziej iluzoryczna. Pelagiusz pisał do cesarza Maurycego listy dotyczące rozwoju władzy Franków i zagrożeń jakie niosły ze sobą niebezpieczne wieści z Rawenny, ale Maurycjusz poza okolicznościowymi wymianami urzędników i niewielkim tylko wzmocnieniem wojska nie reagował pilnując spraw na sasanidzkim pograniczu. Biskup Rzymu promował celibat duchownych, ale był on traktowany przez większość ówczesnego duchowieństwa raczej jako jedną z postaw prowadzących do zbawienia, a nie najlepsze rozwiązanie. Italii zagrażali Longobardowie, zirytowany brakiem zainteresowania ze strony Konstantynopola Pelagiusz próbował samodzielnie bawić się w dyplomatę i napuścić na nich Franków, ale Longobardowie skutecznie przekupili Franków. Przebudował bazylikę św. Piotra i starał się nieść pomoc powodzianom po katastrofalnej powodzi Tybru u schyłku lat osiemdziesiątych VI wieku. Zmarł w lutym 590.

Skip to content