Rotmistrz Witold Pilecki uciekł z niemieckiego nazistowskiego obozu Auschwitz w nocy z 26 na 27 kwietnia. Jego ucieczka, zorganizowana w najdrobniejszych szczegółach miała na celu uchronić go przed ewentualną dekonspiracją i zarazem umożliwić przekazanie światu raportu o KL Auschwitz.
Jeden z najważniejszych polskich bohaterów II wojny światowej całym swoim życiem służył sprawie polskiej niepodległości. W dniu rocznicy jego akcji ucieczki z Auschwitz warto przypomnieć te wydarzenia.
Przed II Wojną Światową
Pilecki przyszedł na świat 13 V 1901 roku w Ołońcu w Imperium Rosyjskim. Jego rodzice przeprowadzili się w 1910 roku do Wilna, gdzie Witold uczęszczał do szkoły handlowej. Podczas I Wojny Światowej działał aktywnie w polskim harcerstwie. W 1915 roku wyprowadził się z rodzicami w głąb Rosji w związku z ofensywą Niemiecką i zajęciem przez armię cesarską Wilna. By tam powrócić musiał przedrzeć się przez linię frontu. W 1918 roku brał udział w wypędzeniu Niemców z Wilna. Podczas wojny z bolszewikami walczył w obronie Grodna i w Bitwie Warszawskiej. Po wojnie brał udział w przyłączeniu Wilna do Polski. Po wojnie wrócił do przerwanej edukacji. W 1921 roku zdał maturę i rok później rozpoczął studia na Wydziale Rolnym Uniwersytetu w Poznaniu.
Po ataku Niemiec na Polskę Pilecki walczył w kawalerii w Armii Prusy w 19 Dywizji Piechoty. Po kampanii włączył się w pracę konspiracyjną. Otrzymał zadanie zdobycia informacji o założonym przez Niemców obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Trafił do obozu w nocy z 21 na 22 IX 1940 roku i otrzymał obozowy numer 4859. W obozie założył siatkę konspiracyjną pod nazwą Związek Organizacji Wojskowej. Starał się oby zrzeszeni w niej więźniowie byli przygotowani do ewentualnej walki w celu wyzwolenia obozu i zbierali informacje mające na celu przekazywanie ich na zewnątrz. Siatka starała się też, by więźniowie z obozu mogli otrzymywać informacje od swoich bliskich.
Ucieczka
Zorganizowana przez Pileckiego ucieczka to prawdziwy majstersztyk pracy konspiracyjnej. Wiosną 1943 roku pracował on w innej części obozu niż jego koledzy. Jego dwaj zaufani współpracownicy mieli inne lokalizacje: Edward Ciesielski pracował w szpitalu więziennym, natomiast Jan Redzej w kuchni obozowej. Dzięki wykorzystaniu swoich kontaktów obozowych, Pilecki dał szansę wymienionym wcześniej kolegom na dostanie się do komanda więźniów zatrudnionego na nocnej zmianie w piekarni w Oświęcimiu na Niwie, poza właściwym terenem obozu Auschwitz.
Wiedzieli, że taka okazja może się już nie powtórzyć. Uciekinierzy musieli wykorzystać swoją szansę i przedostać się przez Wisłę. Łodzią przepłynęli na drugi brzeg rzeki. Wkrótce opuścili III Rzeszę i przekroczyli granicę z Generalnym Gubernatorstwem. Całej trójce pomógł w Alwernii miejscowy ksiądz. Otrzymali tam upragnienie wsparcie, w tym posiłek. W Generalnym Gubernatorstwie czekało na Pileckiego jeszcze wiele innych niebezpieczeństw, ale zdawał sobie sprawę, że tylko z terenu Gubernatorstwa będzie mógł kontynuować walkę. Informacje uzyskane przez siatkę Pileckiego pozwoliły na szczegółowe poznanie niemieckiej machiny terroru i stały się kluczowe do poznania sposobu funkcjonowania Auschwitz. Bohaterstwo Pileckiego, który udzielał wsparcia współosadzonym jest jednym z najpiękniejszych przykładów heroizmu polskich żołnierzy w II wojnie światowej. W przyszłości Rotmistrz zaangażował się ponownie w konspirację, walczył w Powstaniu Warszawskim, po nim przebywał ponownie w Niemieckiej niewoli. Po wojnie kontynuował walkę w konspiracji, tym razem przeciwko tzw. Polsce Ludowej.
