Władzę w Bułgarii po wielkim władcy Symeonie (893-927), przejął jego syn z drugiego małżeństwa – Piotr. Był to przypadek ciekawy, ponieważ doszło do odstępstwa od zasady primogenitury w dziedziczeniu tronu. Stało się tak między innymi, dlatego, że pierworodny syn Symeona – Michał – przed śmiercią ojca został mnichem.
Przejęcie przez Piotra (927-969) władzy było wstępem do rozmów pokojowych z Cesarstwem Bizantyjskim zakończonych weselem cara.
Polityka Symeona wobec Konstantynopola
Symeon był brutalnym politykiem i stawiał Bizantyjczyków przed faktami dokonanymi. Zaczął używać tytułu basileus by podkreślić swoje znaczenie i niezależność wobec stolicy Cesarstwa. Choć wywołało to protesty Konstantynopola i zrozumiałe zaniepokojenie cesarza Aleksandra (912-913), który, między innymi z tego powodu, przestał płacić Bułgarom trybut. Zaniepokojenie Bizantyjczyków było tym większe, że wojska cara Symeona podeszły w sierpniu 913 roku pod sam Konstantynopol. Symeon widział w swojej osobie twórcę nowego, odrodzonego Cesarstwa Bizantyjskiego. W zasadzie nie był zainteresowany utrzymywaniem Bułgarii, jako tworu osobnego i leżącego na peryferiach imperium. Chciał, aby Bułgaria i Cesarstwo stanowiły jeden uniwersalny podmiot. Zdobycie Konstantynopola było całkowicie poza jego zasięgiem. Przybył, więc do miasta, jako gość, a nie zdobywca. Zaproszony do negocjacyjnego stołu przez patriarchę miasta.
Wojny Bułgarów
Stronnictwo opowiadające się za pokojem z Bułgarami szybko zostało odsunięte od władzy na cesarskim dworze i oba państwa powróciły do wojny. Wojna trwała długo i przez lata była pełna klęsk wojsk cesarskich. W 914 roku Bułgarzy zdobyli Adrianopol, a w 917 roku Bizantyjczycy zostali pobici pod Anchialos i Katastyrami. W 918 roku Bułgarzy panowali na Bałkanach. Przez kolejne lata Bułgarzy wciąż pustoszyli ziemie cesarskie. W 923 roku ponownie zdobyli i splądrowali Adrianopol. Bułgarzy chcąc sobie podporządkować cały region walczyli też z Serbami i Chorwatami starając się wyrugować z tych państw wpływy Bizantyjczyków. Wiosną 927 roku car Symeon postanowił ponownie wyprawić się przeciwko cesarzowi i niejako zrekompensować sobie wcześniejszą porażkę w walce przeciwko Chorwatom. Niespodziewanie jednak car Symeon, cieszący się iście szatańską opinią wśród historyków bizantyjskich, zmarł.
Pokój między Bułgarią a Bizancjum
27 V 927 roku carem Bułgarów został Piotr I i zmierzał on do zawarcia trwałego pokoju z Bizantyjczykami. Traktat pokojowy między Bułgarią a Bizancjum został zawarty w Konstantynopolu. Na czele delegacji Bułgarskiej stał wuj cara Piotra Jerzy Sursuwuł. Po wynegocjowaniu warunków pokoju do stolicy Rzymian nad Złotym Rogiem przybył osobiście Piotr. Został powitany przez cesarza Romana I Lekapena (920 – 944). Ustalono, że granica między Bułgarią a Bizancjum pozostała w kształcie sprzed 913 roku. Młody car otrzymał tytuł basileusa (cara) Bułgarów. Piotr otrzymał także rękę Marii, córki współrządcy Romana o imieniu Krzysztof. Ponadto Kościół bułgarski uzyskał pełną autokefalię. Zwierzchnik bułgarskich wiernych mógł używać tytułu patriarchy. W Konstantynopolu odbyła się ceremonia zaślubin Piotra i Marii, zakończona hucznym weselem. Po wielu latach na granicy Bułgarii i Cesarstwa zapanował pokój.
