W historii naszej części kontynentu jest wiele przykładów charyzmatycznych i pełnych ambicji kobiet. Jedną z nich była z pewnością Aelia Pulcheria – córka cesarza Arkadiusza (395 – 408) i starsza siostra Teodozjusza II (408 – 450).
Dopiero na koniec życia wyszła za mąż. Jest świętą Kościoła katolickiego i prawosławnego. Znana ze swej pobożności i ortodoksji zapisała się na kartach historii jako jedna z ważniejszych kobiet na dworze w Konstantynopolu.
Życie i działalności na dworze brata
Pulcheria była znana ze swojego wpływu na brata. Teodozjusz II uchodził za jednego ze spokojniejszych władców, jacy panowali w historii całego Cesarstwa. Wielki wpływ na jego zachowanie miało wychowanie, które ukształtowało jego zamiłowanie do literatury i pobożność. Pulcheria miała mieć decydujący wpływ na decyzje cesarza w okresie 414 – 423. Czasem przypisuje się jej nawet decyzję o zaangażowaniu się w konflikt z sasanidzkim Iranem w 421 roku, który na krótko rozpalił Bliski Wschód.
Od 414 nosiła zaszczytny tytuł Augusty i skrupulatnie pilnowała obyczajowości na dworze. Warto też podkreślić, że jej zaangażowanie w życie duchowe miało i negatywny wpływ na państwo, ponieważ aktywnie brała udział w sporach chrystologicznych, które niebezpiecznie rozpalały emocje konstantynopolitańskiej, a także wielu innych miast imperium, ulicy.
Cesarzowa u boku męża
Gdy 28 VII 450 roku Teodozjusz zmarł, władza przeszła w jej ręce. Trzeba podkreślić, że w dynastii teodozjańskiej kobiety są przekaźnikiem władzy cesarskiej. Cesarzowa musiała podjąć decyzję o małżeństwie, by zachować ciągłość trwania dynastii. Ponieważ sama od dawna żyła w czystości zgodziła się wejść w związek małżeński pod warunkiem, że małżeństwo nie będzie skonsumowane.
Poślubiła oficera imieniem Marcjan (małżeństwo zostało zawarte 25 XI 450) i u jego boku zaangażowała się w organizację Soboru Chalcedońskiego, na którym to doszło do potępienia nauki Nestoriusza. „Oficjalny” Kościół odcinał się zatem od doktryn monofizyckich. Zmarła w roku 453, mając pięćdziesiąt cztery lata. Ciało Augusty umieszczono w kościele Dwunastu Apostołów. Cesarz Leon (457 – 474), następca Marcjana (450 – 457), na grobowcu Pulcherii umieścił jej wspaniały portret. Kazał także na jednym z placów Konstantynopola umieścić jej posąg.
***
Pulcheria zmarła w Konstantynopolu w 453 roku. Wspomnienie o Pulcherii w Kościele katolickim przypada 10 września w prawosławnym wspomina się ją 23 września. Z reguły przedstawiania prezentują ją w bogato zdobionym stroju cesarskim.
