W XV stuleciu dynamika podboju Bałkanów przez Turków znacząco wzrosła dzięki rozdrobnieniu ich przeciwników. Jednak zdarzały się sytuacje, w których Osmanowie byli zaskakiwani skalą i skutecznością oporu wymierzonego w ich imperium, które na kontynencie europejskim radziło sobie w latach 40. XV wieku każdego dnia coraz lepiej.
Zwycięstwo Albańczyków w bitwie z Turkami stało się jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Albanii. Do sukcesu Skandenberga przyczyniło się kilka czynników. Warto wspomnieć ten epizod z historii wojen chrześcijan z Osmanami i przyjrzeć się przebiegowi bitwy.
Osmańska problemy
W 1444 roku na czele oporu wobec Turków stanęli Węgrzy. Wojewoda Transylwanii Jan Korwin – Hunyady zadał Osmanom dotkliwe ciosy w Serbii. Spowodowało to, że w wielu miejscach na Bałkanach odrodził się opór przeciwko Turkom.
Do walki z Turkami wzywała nawet Stolica Piotrowa, co spowodowało, że z Węgier ruszyła przeciwko Osmanom silna ponad dwudziestotysięczna armia. Krzyżowcom włącznie z królem Polski i Węgier Władysławem Jagiellończykiem udało się przemaszerować przez Serbię i wtargnąć do Bułgarii. Mimo iż surowa zima zmusiła ich do zaprzestania walk w Tracji, podczas powrotu zadali Turkom potężne straty na przełęczach koło Kunowicy na południe od Niszu.
Taktyka Skandenberga
Początek 1444 roku wskazywał na utratę przewagi przez Turków. Sukcesy Hunyadyego w Niszu zmotywowały Jerzego Kastriotę (od jego albańskiej wersji tureckiego imienia nazywamy go Skandebergiem), Albańczyka wychowanego w tureckiej niewoli, który był znakomitym dowódcą wojskowym do rzucenia wyzwania islamskiemu kolosowi. Osobiście zadawał straty Turkom dowodząc oddziałami partyzanckimi, ale też zmobilizował albańskich feudałów do wspólnego wystąpienia przeciwko Osmanom.
Bitwa na równinie Torvioll (29 VI 1444 r.) zaczęła się od ustawienia przez Skandeberga wojsk albańskich w formację na kształt półksiężyca, w którym on sam wraz ze swoimi ludźmi stanowił centrum. W lasach okalających miejsce bitwy pozostawił ukryte obwody, które miały za zadanie domknąć brakujące ściany półksiężyca i zamknąć pierścień okrążenia. Ponieważ przekonani o swoim sukcesie Turcy mocno napierali na centrum szybko udało się Skandenbergowi doprowadzić do zamknięcia pierścienia ukrytymi obwodami, co spowodowało wybuch paniki w szeregach tureckich i klęskę Osmanów.
Podsumowanie
Zwycięstwo Skandenberga i jego ludzi dało Albańczykom czas na skonsolidowanie dalszego oporu w dużej mierze pozwoliło też na skuteczne zmobilizowanie innych lokalnych arystokratów do walki w tym jednego z najważniejszych dowódców antytureckich na południu Grecji – despoty Konstantyna, który atakował Turków z Peloponezu. Kolejne poczynania Turków zmierzały do zabezpieczenia swoich tyłów i ostatecznej rozprawy z Bizancjum.
