W kwietniu 1982 roku w PRL wciąż trwał stan wojenny. Emocjonalnego wsparcia dla tysięcy poszkodowanych udzielało wielu intelektualistów i artystów z wolnego świata. Otwarty sprzeciw w komunistycznej Polsce wymagał jednak sporo odwagi. Trzeba było liczyć się z represjami, które mogły spaść zarówno na samego protestującego jak i na jego krewnych. 29 IV 1982 roku do kancelarii Sejmu PRL wpłynął List czterdziestu czterech, którego sygnatariusze wyrażali swój sprzeciw wobec internowań , aktów przemocy i innych szykan, które spadały na działaczy NSZZ „Solidarność”. W rocznicę tego wydarzenia warto przypomnieć czytelnikom czym był List czterdziestu czterech.
Kto podpisał list?
List podpisało czterdziestu czterech przedstawicieli różnych zawodów. Inteligencja starała się zaprezentować swój sprzeciw wobec represji stosowanych wobec działaczy „Solidarności”. Byli to w większości mieszkańcy Jeleniej Góry: architekci, nauczyciele, lekarze inżynierowie etc.
Co zawierał list?
Autorzy listu zwracali uwagę, że to Sejm PRL legalizował bezprawne działania aparatu represji stosowane wobec działaczy „Solidarności”. Były to bardzo odważne słowa, które rozsierdziły komunistów. Autorzy listu podkreślali, że absolutnie niedopuszczalne jest, aby Sejm tolerował takie zachowania, jak przetrzymywanie w ośrodkach odosobnienia działaczy opozycji bez sprecyzowania wobec nich konkretnych zarzutów, tworzenie sytuacji w której zmusza się obywateli do emigracji, likwidowanie struktur NSZZ w państwowych zakładach pracy, szczucie na przedstawicieli związków zawodowych i zmuszanie do zakończenia stosunku pracy. Ponadto podpisani pod listem oczekiwali, że dojdzie do wypuszczenia internowanych po 13 XII 1981. Finalnie w liście oczekiwano, że dojdzie do umożliwienia wolnej i nieskrępowanej dyskusji wśród środowisk, które miały wpływ na funkcjonowanie państwa przed wprowadzeniem stanu wojennego.
