Ghetto Litzmannstadt – Getto łódzkie, było pierwszym gettem w formule pełnego odizolowania ludności żydowskiej od reszty miasta, największym po warszawskim i funkcjonującym niemal do końca niemieckiej okupacji. Liczyło ponad czterysta hektarów powierzchni. Getto funkcjonowało od 8 lutego 1940 roku do 29 sierpnia 1944 roku. Przez getto przeszło ponad dwieście tysięcy ludzi.
Likwidacja getta
Niemcy rozpoczęli likwidację getta 23 czerwca 1944 roku. Żydów wywożono do połowy lipca do obozu Kulmhof. Szybko okazało się, że obóz miał zbyt ograniczone możliwości, by sprostać planowi wymordowania tak dużej liczby osób. W drugiej połowie lipca 1944 roku Niemcy postanowili więc zmienić destynację wywożonych z getta ludzi. Od 9 do 29 sierpnia wywozili więc Żydów do KL Auschwitz-Birkenau.
Szybkość zabijania
Niemcy w okresie od 9 do 29 sierpnia wywieźli do Auschwitz-Birkenau ponad siedemdziesiąt tysięcy ludzi, gdzie zostali zagazowani. Planowali całkowite wyburzenie budynków znajdujących się na terenie getta. Nie udało im się to. Przed zajęciem Łodzi w styczniu 1945 Niemcy nie wyburzyli zabudowy dawnego getta.
