Kartka z kalendarza. 3 X 1897 -Aleksandros Zaimis – premierem Grecji
W nowożytnej historii Grecji mało jest tak wyrazistych i aktywnych polityków, jak Aleksandros Zaimis, który pełnił liczne urzędy w odrodzonym państwie greckim. Swoje zainteresowanie polityką i głęboko patriotyczną postawę Zaimis odziedziczył po swoim ojcu – Thrasyvoulosie Zaimisie, który sam piastował urząd premiera na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XIX stulecia. Aleksandrosowi przyszło sprawować urząd po raz pierwszy w trudnym czasie. Grecja wprawdzie miała już swoje miejsce na mapie, ale zainteresowanie mocarstw sprawą grecką – rozumianą raczej jako otaczanie opieką olbrzymich greckich społeczności, które były rozsiane po olbrzymich obszarach Imperium Osmańskiego powoli wygasało.
Dzieciństwo i młodość
Aleksandros urodził się 9 listopada 1855 roku w Atenach. W domu Zaimisów polityka była częstym tematem rozmów. Ojciec Aleksandrosa – Thrasyvoulos z pasją angażował się w sprawy państwa. Dodajmy państwa, które funkcjonowało na politycznym krajobrazie Europy dopiero od niespełna trzydziestu lat. Grecka młoda niepodległość pełna była więc trudności związanych z organizacją struktur administracyjnych państwa.
Wojna grecko-turecka
Osią sporu było powstanie na Krecie z 1896, które otrzymało wsparcie ze strony państwa greckiego. Grecy udzieli powstańcom wsparcia mimo obaw co do intencji Osmanów. Ci oczywiście zagrozili wojną. Gdy mimo ostrzeżeń Grecy nie zaprzestali wspierania powstańców Turcja zdecydowała się na wojnę, którą militarnie wygrała.
Porażki na froncie zmiotły dotychczasowy gabinet rządzący Grecją. Pierwsze premierostwo (3 X 1897 – 14 IV 1899) Pierwsze premierostwo Zaimisa przypadło na lata 1897 – 1899. Zaimis przyjął urząd premiera po Dimitrosie Ralisie, który pełnił swój urząd krótko w okresie kompromitacji Grecji w wojnie z Osmanami. Zaimis otrzymał obietnicę wsparcia ze strony mocarstw, które nie chciały eskalacji na Bałkanach. Wojna zakończyła się 4 grudnia 1897 roku. Kreta uzyskała autonomię mimo porażki regularnej armii greckiej na kontynencie. Wymuszone przez Zachód warunki porozumienia pokojowego skutkowały wzrostem popularności dawnego premiera Teotokisa, który w 1896 stał u steru rządów i zdecydował o militarnym wsparciu dla Kreteńczyków.
