Mimo licznych, początkowych trudności Królestwo SHS, przemianowane później na Królestwo Jugosławii, dość szybko się skonsolidowało i prowadziło aktywną politykę wewnętrzną, państwotwórczą, i zewnętrzną zmierzającą do ulokowania Jugosławii w strukturach bezpieczeństwa międzynarodowego. Jednym z działań jugosłowiańskiej monarchii zmierzających do identyfikacji obywateli z państwem było ustanowienie 3 IV 1930 roku Orderu Korony Jugosłowiańskiej.
Geneza powstania odznaczenia
Order wpisywał się w politykę dynastii Karadziordziewiców zmierzającą do ustalenia jedności między narodami wchodzącymi w skład południowosłowiańskiej monarchii. Order Korony Jugosłowiańskiej był nadawany zarówno obywatelom Królestwa jak i obcokrajowcom za wybitne zasługi dla monarchii i jedności państwa. Widać wyraźnie, że poczucie obywatelskiej jedności miało być silniejsze od poczucia tożsamości poszczególnych etnosów i grup religijnych. Pomysłodawcą powstania orderu był król Aleksander I (1921-1934). Aleksander był zwolennikiem silnej centralizacji państwa i aktywnego przeciwdziałania separatyzmom, a w szczególności separatyzmowi chorwackiemu.
Wygląd i klasy
Order na planie krzyża greckiego stylizowanego w ramionach na płatki kwiatów zawierał w sobie okrągły medalion z wizerunkiem korony. Otoka medalionu otoczona była złotym obramowaniem. Order Korny Jugosłowiańskiej został zorganizowany w pięć klas kopiując wzorzec, jakim był dla niego order Legii honorowej. Pierwsza klasa oznaczała Krzyż Wielki, druga klasa Wielki Order, trzecia klasa Komandora, czwarta klasa Oficera, a piąta klasa Kawalera Orderu.
