W międzywojennej Europie Karol II był jedną z ciekawszych postaci, która udzielała się aktywnie na niwie dyplomatycznej. W kraju był też kojarzony z aktywnym mecenatem na rzecz kultury.
Z kolei w Polsce był znany między innymi jako honorowy dowódca 57. Pułku Piechoty Wielkopolskiej, który nosił imię Karola II, Króla Rumunii. Jego polityka zagraniczna zmierzała od wsparcia inicjatyw związanych z dawną Ententą aż po wpadnięcie w orbitę III Rzeszy.
Rumunia podczas I wojny światowej
Karol był synem króla Ferdynanda Wiktora Alberta Mejnard Hohenzollern-Sigmaringen (panował w latach 1914-1927) i Marii Aleksandry Wiktorii Sachsen-Coburg-Gotha. Ojciec Karola w okresie I wojny światowej przychylał się w kierunku wsparcia państw Ententy.
Ostateczną decyzję podjął w 1916 roku i Rumunia przystąpiła do wojny przeciwko państwom centralnym. Znalazła się w gronie państw zwycięskich w konflikcie mimo kompromitujących klęsk w starciach z wojskami niemieckimi.
Karol i burzliwe lata trzydzieste
Rumunia była beneficjentem powojennego ładu w Europie. Kraj uzyskał, kosztem Węgier, terytorium Siedmiogrodu o powierzchni ponad stu trzydziestu tysięcy kilometrów kwadratowych i z ośmioma milionami mieszkańców. Po wojnie rządy w Bukareszcie utrzymywały długo prozachodni kurs.
Od chwili wstąpienia na tron 8 VI 1930 roku Karol II starał się również by nie wspierać roszczeniowej polityki Niemiec, zmierzającej do obalenia postanowień traktu wersalskiego, ponieważ obawiano się, że pociągnie to za sobą roszczenia terytorialne ze strony Węgier.
Zamach stanu
Sytuacja w Rumuni zmieniła się dopiero wraz ze wzrostem popularności rumuńskiej partii faszystowskiej o nazwie Żelazna Gwardia, która dynamicznie rozwijała się w latach trzydziestych na skutek załamania gospodarczego spowodowanego skutkami Wielkiego Kryzysu. Odpowiedzią Karola na popularność faszystów były tendencje zmierzające do umocnienia władzy królewskiej.
W konsekwencji monarcha przeprowadził zamach stanu po którym zdelegalizował wszystkie partie polityczne. Aresztowano i rozstrzelano też wszystkich liderów Żelaznej Gwardii.
Zbliżenie z III Rzeszą
Kolejne naciski ze strony Niemiec doprowadziły do stopniowego odzyskiwania przez Węgry utraconych w Trianon terytoriów. Rumunia stała się też ofiarą paktu Ribbentrop-Mołotow i była zmuszona odstąpić Sowietom Besarabię i Bukowinę Północną.
Karol spełniał wszystkie żądania terytorialne na które naciskały Berlin i Moskwa. Powoli zdawał sobie sprawę z konieczności podjęcia współpracy z Niemcami, które były żywo zainteresowane rumuńskimi złożami ropy naftowej. Pod naciskiem Hitlera Karol zgodził się na udział w rządach nielegalnej od 1938 roku Żelaznej Gwardii. Król mianował gen. Iona Antonescu premierem 5 IX 1940 roku. Przyszły dyktator zmusił władcę do abdykacji. Król ustąpił z tronu na rzecz swojego syna Michała 6 IX 1940.
