Kartka z kalendarza. 9 czerwca – Kongres wiedeński
Kongres wiedeński został zwołany w celu ustalenia ładu w Europie po pokonaniu Napoleona. Warto podkreślić, że największy wpływ na obrady miały te państwa, które istotnie wpłynęły na zwycięstwo nad Cesarstwem Francuskim.
Nie jest trudno więc zauważyć, że najistotniejsze zadanie należało do reprezentantów Rosji, Prus i Wielkiej Brytanii. Akt kończący Kongres został zawarty 9 VI 1815 roku po ostatecznym zwycięstwie nad Napoleonem.
Zasady postanowień kongresu wiedeńskiego
Postanowienia kończące kongres zostały zawarte w oparciu o trzy podstawowe zasady. Pierwszą z nich była zasada legitymizmu, co oznaczało, że monarcha nie może być pozbawiony władzy przez swoich poddanych, ponieważ posiadał ją z woli Boga.
Drugą zasadą była restauracja co rozumiano jako zasadę w myśl której wszyscy władcy, którzy posiadali władzę przed rewolucją lub okresem wojen napoleońskich, powinni ją odzyskać.
Trzecia zasada to europejska równowaga. Oznaczała, że żadne z państw na kontynencie europejskim nie powinno posiadać przewagi. Była to zasada forsowana w dużym stopniu przez Wielką Brytanię. Zasada ta powodowała, że kraje i terytoria sporne dzielono między mocarstwa „po równo” nie licząc się z aspiracjami rodzących się tożsamości narodowych. Była to reguła dobrze widoczna w przypadku Polski, której terytorium dalej miało być obiektem arbitralnych decyzji mocarstw.
Szczegółowe ustalenia
Austria otrzymała część Galicji Wschodniej, którą utraciła na rzecz Rosji w 1809 roku oraz część Galicji Zachodniej z Wieliczką. Funkcjonujący w czasach napoleońskich Związek Reński został zastąpiony przez Związek Niemiecki, który był nową formą połączenia Niemiec. Związek Niemiecki składał się z trzydziestu dziewięciu członków, w tym trzydziestu pięciu państw i czterech wolnych miast. Siedzibą Związku był Frankfurt nad Menem. Całością spraw tej konfederacji zarządzał przedstawiciel Austrii, a na jej czele stał cesarz austriacki. Ponadto włączona do Związku Saksonia straciła cześć swojego terytorium na rzecz Prus.
Powstało też Królestwo Niderlandów złożone z obszarów Belgii i Holandii. Oprócz tego na południu Europy powołano Królestwo Obojga Sycylii, które powstało z Sycylii i południa Półwyspu Apenińskiego z Neapolem włącznie. Na północy kontynentu również doszło do zmian. Norwegia wpadła w objęcia Szwecji. Unia personalna między tymi państwami utrzymała się aż do 1905 roku. Prusy otrzymały południe Pomorza i Wielkopolskę. Rosja utrzymała ziemie Besarabii, większość ziem Księstwa Warszawskiego i Finlandię. Znakomite zdobycze terytorialne uzyskała Wielka Brytania. Anglicy otrzymali Cejlon, Maltę i Mauritius. Ostatecznie Francja miała mieć granice z 1790 roku i była zobowiązana do zapłacenia kontrybucji za szkody spowodowane wojnami. W dużej mierze ustalenia te przetrwały aż do wybuchu I wojny światowej.
