Kartka z kalendarza. 9 X 1918 – Väinö I – król Finlandii

Na łamach portalu kilkakrotnie już wspominaliśmy burzliwe początki Fińskiej niepodległości. W dzisiejszej Kartce z kalendarza przypominamy sylwetkę niekoronowanego króla Królestwa Finlandii Fryderyka Karola Heskiego, który nosił fińskie imię – Väinö I. Wybór i efemeryczne „panowanie” Karola, było jedną z kilku, epizodycznych prób budowy monarchii zależnych od Berlina w Europie Środkowej i Wschodniej, które podejmowało Cesarstwo wraz z klęską Rosji na froncie wschodnim Pierwszej Wojny Światowej. Finlandia proklamowała niepodległość jako monarchia 6 XII 1917 roku i tak też funkcjonowała do 17 VII 1919 roku, kiedy formalnie stała się republiką.

Fryderyk Karol Heski

Urodzony 1 maja 1868 roku był synem Fryderyka Wilhelma Heskiego i Anny Pruskiej. Przez małżeństwo z Małgorzatą Hohenzollern był związany z cesarskim domem panującym. Z licznych opisów jego charakteru zwracają uwagę opinię podkreślające jego spokojne i ciekawe świata usposobienie. Prywatnie, poza polityką, interesował się licznymi dziedzinami humanistyki, co też budziło umiarkowaną sympatię cesarza Wilhelma do jego szwagra Karola.

Fiński wybór

 Wraz z szybko postępującym procesem budowania fińskich struktur państwowych fiński parlament zaczął się rozglądać za kandydatem do tronu a Berlin skwapliwie wyszukał kandydata z szerokiego wachlarza niemieckich rodów panujących, które po ustanowieniu Cesarstwa często szukały dla siebie możliwości do realizowania swoich aspiracji politycznych poza Niemcami. Finowie dokonali wyboru 9 października 1918 roku. Berlin przyjął przychylnie prośbę Helsinek. Pierwotnie Karol miał pełnić swoją misję pod imieniem Karola I i dopiero po kilku dniach od elekcji zdecydowano by nosił tradycyjne fińskie imię Väinö I. Szybko przygotowano też regalia królewskie, które zostały jednym z najcenniejszych fińskich zabytków po okresie fińskiej monarchii. Szybko okazało się, że w powojennym chaosie jaki zapanował w Niemczech wyjazd Karola jest niepewny. Mimo zapewnień strony fińskiej o dalszym zainteresowaniu jego osobą Karol abdykował 14 grudnia 1918 roku. Przez ponad pół roku, kiedy to Finlandia dalej funkcjonowała jako monarchia, fińska prawica nie mogła się porozumieć co do kolejnego kandydata do tronu.