Dumny władca wschodniego imperium, który prowadził aktywną politykę na Bałkanach i dzielnie opierał się przed tureckim naporem był pierwszym od wielu lat władcą, który zdecydował się na odważny krok i odwiedził swoje zachodnie posiadłości. Był też ostatnim władcą z Konstantynopola, który miał okazję oglądać, mocno już podupadły, Rzym. Jego postepowanie na Półwyspie Apenińskim nie wzbudziło jednak specjalnego aplauzu. Rzym musiał zapłacić potężną „darowiznę”, która miała w założeniu wspomóc obronę Cesarstwa przed muzułmanami. Ponadto władca wielką pasją wdawał się w spory kościelne i wspierał duchowieństwo Rawenny w sporach z Rzymem. Syrakuzy położone na dogodnej do obrony Sycylii miały być zastępczą stolicą odrodzonego imperium i zarazem śmiałym krokiem w stronę przeniesienia ciężaru imperium na zachód. Skrytobójczy mord w łaźni przekreślił jednak plany Konstansa. Finalnie bardzo szybko okazało się, że próba zawracania pewnych, mocno już zaawansowanych, trendów jest skazana na porażkę. Obie części basenu Morza Śródziemnego zbyt wiele już dzieliło i nic nie wskazywało na to aby szybko mogło dojść do zmian. Wkrótce już w pełni „średniowieczna” Europa miała pójść zupełnie odrębnymi ścieżkami.
Zamach na wizjonera
Konstans II był władcą z dynastii heraklijskiej, która władała imperium od czasu wstąpienia na tron wielkiego odnowiciela imperium – Herakliusza (611 – 641). Konstans zmagał się z ciągłym zagrożeniem atakiem Arabów, w celu powstrzymania bojowników z Afryki rozbudowywał flotę wojenną Cesarstwa i prowadził prace zmierzające do powiększenia armii. Dbał też o sprawy dynastii kolejno widując swoich synów do rangi współcesarzy. Zamordował go Andrzej jeden z prepozytów cesarskich. Pomógł tym samym dojść do władzy uzurpatorowi armeńskiego pochodzenia. Często podaje się bardzo rozbieżne powody działania Andrzeja. Część badaczy wskazuje na niechęć do monoteleckiego władcy, inni uważają, że najważniejsza byłą zawiść do cesarza, który gnębił biskupa Rzymu.
Kartka z kalendarza. 14 IX 81 – Domicjan cesarzem rzymskim
Czemu Syrakuzy?
W tym krótkim przypomnieniu wydarzeń z 15 IX 668 roku nie może zabraknąć wyjaśnień czemu akurat wybór władcy padł na Syrakuzy. Sycylia mimo uciążliwych rajdów organizowanych przez muzułmańskich piratów wciąż pozostawała pod stabilną kontrolą Cesarstwa. Ponadto od wielu stuleci stanowiła tradycyjnie grecki językowo i kulturowo bastion w zachodniej części Morza Śródziemnego, co ułatwiało funkcjonowanie dworu. Dodajmy dworu, który był nie posługiwał się już na co dzień łaciną. Finalnie warto dodać, że Sycylia stanowiła też bezpieczne zaplecze do kontroli Italii i dawała możliwość ingerowania w sprawy Półwyspu bez konieczności narażania się na konieczność obcowania z germańskimi najeźdźcami zza Alp.
