W średniowiecznej Europie mało było władców o tak wspaniałym dorobku piśmienniczym i intelektualnym jak Leon VI, który ze względu na swoje olbrzymie zainteresowanie sprawami nauki otrzymał przydomek „Filozof”. Jego pasji i uporowi światowa nauka zawdzięcza nowelizację i kompilację prawodawstwa, która w powszechnym obiegu nazywana jest Bazylika. Całość Bazylik podzielna na sześćdziesiąt ksiąg była niezwykle potrzebna ponieważ ostatni zbiór praw jaki funkcjonował w powszechnym obiegu pochodził z czasów Justyniana.
Dzieciństwo i młodość
Leon urodził się 19 IX 866 i dorastał w cieniu bardzo sprawnego władcy jakim był cesarz Bazyli I Macedończyk. Bazylemu udało się skutecznie interweniować na Bałkanach i powstrzymywać napór arabski i oczyścić olbrzymie połacie Morza Śródziemnego z plagi muzułmańskiego piractwa. Leon otrzymał w spadku państwo sprawnie funkcjonujące i odradzające się po dekadach kryzysu. Należy zauważyć, że cesarz poradził sobie z władaniem imperium dość dobrze. Początkowo opierał się w polityce zagranicznej na opiniach zaufanych żołnierzy dzięki czemu państwo utrzymywało stan posiadania z czasów Bazylego, nawet w tak odległych dla Bizantyjczyków z IX stulecia rejonach, jak południe Italii.
Kartka z kalendarza. 17 IX 260 – Makrian II i Kwietus – uzurpatorami na Wschodzie
Pasmo porażek
Szybko jednak Leon musiał się skonfrontować z problemem który trapił wielu jego poprzedników: walkami na kilku frontach. Na przełomie IX i X wieku jego armie zostały pobite przez Bułgarów i Arabów. Ponadto cesarz zmagał się też z najazdami Rusów, którzy przemierzali Morze Czarne na swoich długich łodziach. Leon pozwolił Rusom na swobodny dostęp do handlu z Cesarstwem.
Wielki prawodawca
Leon został zapamiętany jako wielki prawodawca ponieważ zlecił ponowną weryfikację i aktualizację kodeksu z czasów Justyniana. Bazyliki – przeszły do historii jako jeden z najważniejszych elementów dziedzictwa prawnego Cesarstwa i obowiązywały do czasu jego definitywnego upadku pod naporem osmańskim w XV stuleciu.
