Po podpisaniu pokoju brzeskiego na olbrzymich połaciach dawnego carskiego, rosyjskiego imperium wciąż pozostawały liczne oddziały niemieckie, które pilnowały porządku i postanowień traktatowych, ale też powstrzymywały siły bolszewickie. U boku armii cesarskiej wciąż pozostawało wielu żołnierzy polskich, którzy byli wierni koronie Hohenzollernów i funkcjonującemu obok Cesarstwa Królestwu Polskiemu. Polskie formacje powstawały po obu stronach frontu. Zwaśnione mocarstwa rywalizowały o względy Polaków. 26 lipca 1918 roku Niemcy rozwiązali przebywającą na terenie Gruzji Polską Oddzielną Brygadę na Kaukazie i zezwolili na jej powrót do kraju w strojach cywilnych.
Powstanie jednostki
Polska Oddzielna Brygada na Kaukazie zaczęła być formowana jesienią 1917 roku w Baku na dalekim zapleczu frontu. W Azerbejdżanie od końca XIX wieku mieszkała spora grupa Polaków pracujących w przemyśle naftowym. Rosja była już jednak w rewolucyjnym wirze wydarzeń i administracja państwowa przestawała pracować. Polacy formowali się w koszarach 275 pułku w Baku i ze względu na sytuację polityczną nie udało się zakończyć formowania jednostki.
Ludzie Rosnowskiego
Niedokończona jednostka znajdowała się pod komendą pułkownika Stanisława Rosnowskiego. Ten oficer urodzony w Żytomierzu walczył w szeregach 73 Krymskiego Pułku Piechoty wchodzącego w skład 19 Dywizji Piechoty Imperium Rosyjskiego. W walkach z Niemcami był dwukrotnie ranny. W chwili rozformowania jednostki przez stacjonujących w regionie Niemców Rosnowski miał pod komendą 407 ludzi. Zdecydowana większość wróciła do Polski w strojach cywilnych.